தொடக்கம்
71.	ஊர்ந்தான் வகைய, கலின மா; நேர்ந்து ஒருவன் ஆற்றல் வகைய, அறம் செயல்; தோட்ட குளத்து அனைய, தூம்பின் அகலங்கள்; தம்தம் வளத்து அனைய, வாழ்வார் வழக்கு.	உரை
72.	ஊழியும் யாண்டு எண்ணி யாத்தன; யாமமும் நாழிகையானே நடந்தன; தாழீயா, தெற்றென்றார்கண்ணே தெளிந்தனர்; வெட்கென்றார் வெஞ் சொலால் இன்புறுவார்.	உரை
73.	கற்றான் தளரின், எழுந்திருக்கும்; கல்லாத பேதையான் வீழ்வானேல், கால் முரியும்; எல்லாம் ஒருமைத் தான் செய்த கருவி; தெரியின், மெய் பொய்யா வித்து ஆகிவிடும்.	உரை
74.	தேவர் அனையர், புலவரும்; தேவர் தமர் அனையர், ஓர் ஊர் உறைவார்; தமருள்ளும் பெற்றன்னர், பேணி வழிபடுவார்; கற்றன்னர் கற்றாரைக் காதலவர்.	உரை
75.	தூர்ந்து ஒழியும், பொய் பிறந்த போழ்தே; மருத்துவன், ‘சொல்’ என்ற போழ்தே, பிணி உரைக்கும்; நல்லார், ‘விடுக!’ என்ற போழ்தே விடுக! அதற்கு உரியான், ‘தா’ எனின், தாயம் வகுத்து!	உரை
76.	நாக்கின் அறிப, இனியவை; மூக்கினான் மோந்து அறிப, எல்லா மலர்களும்; நோக்குள்ளும் கண்ணினான் காண்ப, அணியவற்றை; தொக்கு இருந்து, எண்ணினான் எண்ணப்படும்.	உரை
77.	சாவாத இல்லை, பிறந்த உயிர் எல்லாம்; தாவாத இல்லை, வலிகளும்; மூவா இளமை இயைந்தாரும் இல்லை; வளமையில் கேடு இன்றிச் சென்றாரும் இல்.	உரை
78.	சொல்லான் அறிப, ஒருவனை; மெல்லென்ற நீரான் அறிப, மடுவினை; யார்கண்ணும் ஒப்புரவினான் அறிப, சான்றாண்மை; மெய்க்கண் மகிழான் அறிப, நறா.	உரை
79.	நா அன்றோ, நட்பு அறுக்கும்? தேற்றம் இல் பேதை விடும் அன்றோ, வீங்கப் பிணிப்பின்? அவாஅப் படும் அன்றோ, பல் நூல் வலையில்? அடும் அன்றோ மாறு உள் நிறுக்கும் துணிபு?	உரை
80.	கொடுப்பின், அசனம் கொடுக்க! விடுப்பின், உயிர் இடையிட்ட விடுக்க! எடுப்பின், கிளையுள் அழிந்தார் எடுக்க! கெடுப்பின், வெகுளி கெடுத்துவிடல்!	உரை