தொடக்கம்
	1. ஒத்த ஒழுக்கம், கொலை, பொய், புலால், களவோடு, ஒத்த இவை அல் ஒரு நால் இட்டு, ஒத்த உறு பஞ்ச மூலம் தீர் மாரிபோல் கூறீர்- சிறுபஞ்சமூலம் சிறந்து!	உரை
	2. பொருள் உடையான் கண்ணதே, போகம்; அறனும், அருள் உடையான் கண்ணதே ஆகும்; அருள் உடையான் செய்யான் பழி; பாவம் சேரான்; புறமொழியும் உய்யான், பிறன் செவிக்கு உய்த்து.	உரை
	3. கற்புடைய பெண் அமிர்து; கற்று அடங்கினான் அமிர்து; நற்பு உடைய நாடு அமிர்து; நாட்டுக்கு நற்பு உடைய மேகமே சேர் கொடி வேந்து அமிர்து; சேவகனும் ஆகவே செய்யின், அமிர்து.	உரை
	4. கல்லாதான் தான் காணும் நுட்பமும், காது இரண்டும் இல்லாதாள் ஏக்கழுத்தம் செய்தலும், இல்லாதான் ஒல்லாப் பொருள் இலார்க்கு ஈத்து அறியான் என்றலும், நல்லார்கள் கேட்பின் நகை.	உரை
	5. உடம்பு ஒழிய வேண்டின், உயர் தவம்; மற்று ஈண்டு இடம் பொழிய வேண்டுமேல், ஈகை; மடம் பொழிய வேண்டின், அறிமடம்; வேண்டேல், பிறர் மனை; ஈண்டின், இயையும் திரு.	உரை
	6. படைதனக்கு யானை வனப்பு ஆகும்; பெண்ணின் இடை தனக்கு நுண்மை வனப்பு ஆம்; நடைதனக்குக் கோடா மொழி வனப்பு; கோற்கு அதுவே; சேவகற்கு வாடாத வன்கண் வனப்பு.	உரை
	7. பற்றினான், பற்று அற்றான் நூல், தவசி; எப் பொருளும் முற்றினான் ஆகும், முதல்வன்; நூல் பற்றினால் பாத்து உண்பான் பார்ப்பான்; பழி உணர்வான் சான்றவன்; காத்து உண்பான் காணான், பிணி.	உரை
	8. கண் வனப்புக் கண்ணோட்டம்; கால் வனப்புச் செல்லாமை; எண் வனப்பு, ‘இத் துணை ஆம்’ என்று உரைத்தல்; பண் வனப்புக் கேட்டார், நன்று என்றல்; கிளர் வேந்தன் தன் நாடு வாட்டான், நன்று என்றல் வனப்பு.	உரை
	9. கொன்று உண்பான் நாச் சாம்; கொடுங் கரி போவான் நாச் சாம்; நன்று உணர்வார் முன் கல்லான் நாவும் சாம்; ஒன்றானைக் கண்டுழி, நாச் சாம்; கடவான் குடிப் பிறந்தான் உண்டுழி, நாச் சாம், உணர்ந்து.	உரை
	10. சிலம்பிக்குத் தன் சினை கூற்றம்; நீள் கோடு விலங்கிற்குக் கூற்றம்; மயிர்தான் வலம் படா மாவிற்குக் கூற்றம் ஆம்; ஞெண்டிற்குத் தன் பார்ப்பு; நாவிற்கு நன்று அல் வசை.	உரை