தொடக்கம்
	11. நாண் இலான் சால்பும், நடை இலான் நல் நோன்பும், ஊண் இலான் செய்யும் உதாரமும், ஏண் இலான் சேவகமும், செந்தமிழ் தேற்றான் கவி செயலும்,- நாவகம் மேய் நாடின் நகை.	உரை
	12. கோறலும் நஞ்சு; ஊனைத் துய்த்தல் கொடு நஞ்சு; வேறலும் நஞ்சு, மாறு அல்லானை; தேறினால், நீடு ஆங்குச் செய்தலும் நஞ்சால்; இளங்கிளையை நாடாதே, தீது உரையும் நஞ்சு.	உரை
	13. இடர் இன்னா, நட்டார்கண்; ஈயாமை இன்னா; தொடர் இன்னா, கள்ளர்கண்; தூயார்ப் படர்வு இன்னா;- கண்டல் அவிர் பூங் கதுப்பினாய்!-இன்னாதே, கொண்ட விரதம் குறைவு.	உரை
	14. கொண்டான் வழி ஒழுகல் பெண்; மகன் தந்தைக்குத் தண்டான் வழி ஒழுகல்; தன் கிளை அஃது; அண்டாதே, வேல் வழி வெம் முனை வீழாது, மன் நாடு; கோல் வழி வாழ்தல் குணம்.	உரை
	15. பிழைத்த பொறுத்தல் பெருமை; சிறுமை இழைத்த தீங்கு எண்ணி இருத்தல்; பிழைத்த, பகை, கெட வாழ்வதும் பல் பொருளால் பல்லார் நகை கெட வாழ்வதும், நன்று.	உரை
	16. கதம் நன்று, சான்றாண்மை தீது, கழிய மதம் நன்று, மாண்பு இலார் முன்னர்; விதம் நன்றால், கோய் வாயின் கீழ் உயிர்க்கு ஈ துற்று, குரைத்து எழுந்த நாய் வாயுள் நல்ல தசை.	உரை
	17. நட்டாரை ஆக்கி, பகை தணித்து, வை எயிற்றுப் பட்டு ஆர் அணி அல்குலார்ப் படிந்து ஒட்டி, துடங்கினார், இல்லகத்து, அன்பின் துறவாது;- உடம்பினான் ஆய பயன்.	உரை
	18. பொய்யாமை பொன் பெறினும், கள்ளாமை, மெல்லியார் வையாமை, வார் குழலார் நச்சினும் நையாமை, ஓர்த்து உடம்பு பேரும் என்று, ஊன் அவாய் உண்ணானேல், பேர்த்து உடம்பு கோடல் அரிது.	உரை
	19. தேவரே, கற்றவர்; கல்லாதார் தேருங்கால், பூதரே; முன் பொருள் செய்யாதார் ஆதரே; ‘துன்பம் இலேம், பண்டு, யாமே வனப்பு உடையேம்!’ என்பர், இரு கால் எருது.	உரை
	20. கள்ளான், சூது என்றும் கழுமான், கரியாரை நள்ளான், உயிர் அழுங்க நா ஆடான், எள்ளானாய், ஊன் மறுத்துக் கொள்ளானேல், ஊன் உடம்பு எஞ் ஞான்றும் தான் மறுத்துக் கொள்ளான், தளர்ந்து.	உரை