தொடக்கம்
	41. பூவாதாள், பூப்புப் புறக்கொடுத்தாள், இலிங்கி, ஓவாதாள் கோலம் ஒரு பொழுதும் காவாதாள், யார் யார் பிறர் மனையாள் உள்ளிட்டு,-இவ் ஐவரையும் சாரார், பகை போல் சலித்து.	உரை
	42. வருவாய்க்குத் தக்க, வழக்கு, அறிந்து, சுற்றம் வெருவாமை, வீழ் விருந்து ஓம்பி, திரு ஆக்கும் தெய்வத்தை எஞ் ஞான்றும் தெற்ற வழிபாடு செய்வதே-பெண்டிர் சிறப்பு.	உரை
	43. நாள் கூட்டம், மூழ்த்தம், இவற்றொடு நன்று ஆய கோள் கூட்டம், யோகம், குணன், உணர்ந்து,-தோள் கூட்டல் உற்றானும் அல்லானும்,-ஐந்தும் உணர்வான் நாள் பெற்றானேல், கொள்க, பெரிது!	உரை
	44. பேண், அடக்கம், பேணாப் பெருந் தகைமை, பீடு உடைமை, நாண் ஒடுக்கம், என்று ஐந்தும் நண்ணின்றா, பூண் ஒடுக்கும் பொன் வரைக் கோங்கு ஏர் முலைப் பூந் திருவே ஆயினும், தன் வரைத் தாழ்த்தல் அரிது.	உரை
	45. வார் சான்ற கூந்தல்! வரம்பு உயர, வைகலும் நீர் சான்று உயரவே, நெல் உயரும்; சீர் சான்ற தாவாக் குடி உயர, தாங்கு அருஞ் சீர்க் கோ உயர்தல் ஓவாது உரைக்கும் உலகு.	உரை
	46. அழியாமை எத் தவமும், சார்ந்தாரை ஆக்கல், பழியாமைப் பாத்தல் யார் மாட்டும் ஒழியாமை, கன்று சாவப் பால் கறவாமை, செய்யாமை மன்று சார்வு ஆக மனை.	உரை
	47. நசை கொல்லார், நச்சியார்க்கு என்றும்; கிளைஞர் மிசை கொல்லார்; வேளாண்மை கொல்லார்; இசை கொல்லார்; பொன் பெறும் பூஞ் சுணங்கின் மென் முலையாய்! நன்கு உணர்ந்தார் என் பெறினும் கொல்லார், இயைந்து.	உரை
	48. நீண்ட நீர், காடு, களர், நிவந்து விண் தோயும் மாண்ட மலை, மக்கள் உள்ளிட்டு மாண்டவர் ஆய்ந்தன ஐந்தும், அரணா உடையானை வேந்தனா நாட்டல் விதி.	உரை
	49. பொச்சாப்புக் கேடு; பொருட் செருக்குத்தான் கேடு; முற்றாமை கேடு; முரண் கேடு; தெற்றத் தொழில் மகன்தன்னொடு மாறுஆயின், என்றும் உழுமகற்குக் கேடு என்று உரை.	உரை
	50. கொல்லாமை நன்று; கொலை தீது; எழுத்தினைக் கல்லாமை தீது; கதம் தீது; நல்லார் மொழியாமை முன்னே, முழுதும் கிளைஞர் பழியாமை பல்லார் பதி.	உரை