தொடக்கம்
	61. அரம் போல் கிளை, அடங்காப் பெண், அவியாத் தொண்டு, மரம் போல் மகன், மாறு ஆய் நின்று கரம் போலக் கள்ள நோய் காணும் அயல், ஐந்தும் ஆகுமேல், உள்ளம் நோய் வேண்டா, உயிர்க்கு.	உரை
	62. நீர் அறம் நன்று; நிழல் நன்று; தன் இல்லுள் பார் அறம் நன்று; பாத்து உண்பானேல், பேர் அறம் நன்று, தளி, சாலை, நாட்டல்;-பெரும் போகம் ஒன்றுமாம், சால உடன்.	உரை
	63. பிடிப் பிச்சை, பின் இறை, ஐயம், கூழ், கூற்றோடு எடுத்து இரந்த உப்பு, இத் துணையோடு அடுத்த சிறு பயம் என்னார், சிதவலிப்பு ஈவார் பெறு பயன், பின் சாலப் பெரிது.	உரை
	64. வெந் தீக் காண் வெண்ணெய், மெழுகு, நீர் சேர் மண், உப்பு, அம் தண் மகன் சார்ந்த தந்தை, என்று ஐந்தினுள், ஒன்று போல் உள் நெகிழ்ந்து ஈயின், சிறிது எனினும், குன்றுபோல் கூடும், பயன்.	உரை
	65. குளம் தொட்டு, காவு பதித்து, வழி சீத்து, உளம் தொட்டு உழு வயல் ஆக்கி, வளம் தொட்டுப் பாகுபடும் கிணற்றோடு என்று இவை பாற்படுத்தான் ஏகும் சுவர்க்கம் இனிது.	உரை
	66. போர்த்தும், உரிந்திட்டும், பூசியும், நீட்டியும், ஓர்த்து ஒரு பால் மறைத்து, உண்பான் மேய் ஓர்த்த அறம்; அறமேல் சொல் பொறுக்க; அன்றேல், கலிக்கண் துறவறம் பொய்; இல்லறம் மெய் ஆம்.	உரை
	67. தான் பிறந்த இல் நினைந்து, தன்னைக் கடைப்பிடித்து, தான் பிறரால் கருதற்பாடு உணர்ந்து, தான் பிறரால், ‘சாவ’ என வாழான், சான்றோரால், ‘பல் யாண்டும் வாழ்க!’ என வாழ்தல் நன்று.	உரை
	68. நெடுக்கல், குறுக்கல், துறை நீர் நீடு ஆடல், வடுத் தீர் பகல்வாய் உறையே, வடுத் தீரா ஆகும் அந் நான்கு ஒழித்து, ஐந்து அடக்குவான் ஆகில், வே கும்பம் வேண்டான் விடும்.	உரை
	69. கொன்றான், கொலையை உடன் பட்டான், கோடாது கொன்றதனைக் கொண்டான், கொழிக்குங்கால், கொன்றதனை அட்டான், இட உண்டான், ஐவரினும் ஆகும் என, கட்டு எறிந்த பாவம் கருது.	உரை
	70. சிறைக் கிடந்தார், செத்தார்க்கு நோற்பார், பல நாள் உறைக் கிடந்தார், ஒன்றுஇடையிட்டு உண்பார், பிறைக் கிடந்து முற்றனைத்தும் உண்ணாத் தவர்க்கு, ஈந்தார்,-மன்னராய், கற்று அனைத்தும் வாழ்வார், கலந்து.	உரை