தொடக்கம்
	5. நெய்தல் அல்லகுறிப்பட்ட தலைமகற்குச் சொல்லுவாளாய், தோழி, தலைமகட்குச் சொல்லியது 41. தெண் கடற் சேர்ப்பன் பிரிய, புலம்பு அடைந்து, ஒண் தடங் கண் துஞ்சற்க!-ஒள்ளிழாய்!-நண்பு அடைந்த சேவலும் தன் அருகில் சேக்குமால்; என் கொலோ, பூந் தலை அன்றில் புலம்பு?	உரை
	காமம் மிக்க கழிபடர் கிளவி 42. கொடுந் தாள் அலவ! குறை யாம் இரப்பேம்; ஒடுங்கா ஒலி கடற் சேர்ப்பன் நெடுந் தேர் கடந்த வழியை எம் கண் ஆரக் காண, நடந்து சிதையாதி, நீ!	உரை
	43. பொரிப் புறப் பல்லிச் சினை ஈன்ற புன்னை வரிப் புற வார் மணல்மேல் ஏறி, தெரிப்புறத் தாழ் கடல் தண் சேர்ப்பன் தார் அகலம் நல்குமேல், ஆழியால் காணாமோ, யாம்!	உரை
	பகற்குறிக்கண் தலைமகன் சிறைப்புறத்தானாக, படைத்து மொழி கிளவியால் தோழி தலைமகட்குச் சொல்லுவாளாய், செறிப்பு அறிவுறீஇ, வரைவு கடாயது 44. கொண்கன் பிரிந்த குளிர் பூம் பொழில் நோக்கி, உண்கண் சிவப்ப அழுதேன் ஒளி முகம் கண்டு, அன்னை, ‘எவ்வம் யாது?’ என்ன, ‘கடல் வந்து என் வண்டல் சிதைத்தது’ என்றேன்.	உரை
	தலைமகனைத் தோழி வரைவு கடாதற்பொருட்டுத் தலைமகள் வரைவு வேட்டுச் சொல்லியது 45. ஈர்ந் தண் பொழிலுள், இருங் கழித் தண் சேர்ப்பன் சேர்ந்து, என் செறி வளைத் தோள் பற்றித் தெளித்தமை,- மாந் தளிர் மேனியாய்!-மன்ற விடுவனவோ, பூந் தண் பொழிலுள் குருகு?	உரை
	பகற்குறி வந்து புணர்ந்து நீங்கும் தலைமகனைக் கண்ணுற்று நின்று தோழி வரைவு கடாயது 46. ஓதம் தொகுத்த ஒலி கடல் தண் முத்தம் பேதை மடவார் தம் வண்டல் விளக்கு அயரும் கானல் அம் சேர்ப்ப! தகுவதோ, என் தோழி தோள் நலம் தோற்பித்தல் நீ?	உரை
	தோழிக்குத் தலைமகன் சொல்லியது; தோழற்குச் சொல்லியதூஉம் ஆம் 47. பெருங் கடல் உள் கலங்க, நுண் வலை வீசி, ஒருங்குடன் தன்னைமார் தந்த கொழு மீன் உணங்கல் புள் ஓப்பும் ஒளி இழை மாதர் அணங்கு ஆகும், ஆற்ற எமக்கு.	உரை
	தலைமகனைத் தோழி வரைவு கடாயது 48. எக்கர் இடு மணல்மேல் ஓதம் தர வந்த நித்திலம் நின்று இமைக்கும் நீள் கழித் தண் சேர்ப்ப! மிக்க மிகு புகழ் தாங்குபவோ, தற் சேர்ந்தார் ஒற்கம் கடைப்பிடியாதார்?	உரை
	அல்லகுறிப்பட்டுப் பெயர்ந்தமை அறிய, தலைமகன் சிறைப்புறத்தானாக, தோழி சொல்லியது 49. கொடு முள் மடல் தாழைக் கூம்பு அவிழ்ந்த ஒண் பூ இடையுள் இழுது ஒப்பத் தோன்றி, புடை எலாம் தெய்வம் கமழும் தெளி கடல் தண் சேர்ப்பன் செய்தான், தெளியாக் குறி.	உரை
	50. அணி கடல் தண் சேர்ப்பன் தேர்ப் பரிமாப் பூண்ட மணி அரவம் என்று, எழுந்து போந்தேன்; கனி விரும்பும் புள் அரவம் கேட்டுப் பெயர்ந்தேன்,-ஒளியிழாய்!- உள் உருகு நெஞ்சினேன் ஆய்.	உரை