(வி - ம்.) 'அல்ல' என்றது துவரையும் மண்ணையும் ஒழிந்த ஐந்து விரையும் முப்பத்திருவகை ஓமாலிகையுமாம். 'பத்து மண்' என்றும் பாடம்.

   மண்ணாவன:

   ஒழிந்தவற்றிற்குக் 'கங்கையின் களிற்றின் உச்சி' (சீவக. 623) என்ற கவியிற் கூறப்பட்டன.

   (இ - ள்.) திருவ மன்னவன் சென்னி - திருவையுடைய மன்னவனின் முடியிலே; தேர்மன்னர் பொருவெண் பொற்குடம் உமிழும் பொங்குநீர் - தேர் வேந்தர் எடுத்த வெள்ளிக்குடம் சொரியும் மிகுநீர்; பருதி தன் ஒளி மறைய - ஞாயிற்றின் ஒளி மறையும்படி; பால்மதி சொரியும் தீ கதிர்த் தோற்றம் ஒத்த - பால் போன்ற திங்கள் பொழியும் இனிய கதிரின் தோற்றம் போன்றன.

   (வி - ம்.) திருவ : அ : அசை. வெண்பொன் : வெள்ளி.

   மன்னவன் : சீவகன். பருதி - ஞாயிறு; சீவகனுக்குவமை. மதி சொரியும் தீங்கதிர் - வெள்ளிக்குடத்து நீர்க்குவமை.

   (இ - ள்.) துளங்கும் மாமணித் தூண்கள் நான்கினால் விளங்கு - ஒளி அசையும் பெரிய மணித் தூண்கள் நான்கினால் விளங்குகின்ற; வெள்ளி வேய்ந்து ஆய்ந்த மாலைசூழ் - வெள்ளியால் வேயப்பெற்று ஆராய்ந்த மாலை சூழ்ந்த; வளம்கொள் மாமணிக் கூடம் - வளம் கொண்ட மாமணிக் கூடத்திலே; இருந்தது இளங்கதிர் கொலோ என்ன சேர்த்தினார் - இருந்தது. இளஞாயிறோ என்னும்படி சென்றிருக்கப் பண்ணினார்.