இகல் - மாறுபாடு. முழுமுதல் - பெரிய வடிவு. துமிய - கெட. பகல் - ஒளி, பருதி - ஞாயிறு, மரைமலர் - தாமரைமலர். இகல் அடி என இயைத்து இருவினையோடு இகலும் அடி என்க. கருவினை - தீவினை.

வேறு

   (இ - ள்.) மீன் தயங்கு திங்கள் முகம் நெடுங்கண் மெல் இயலார் - மீன் திரளிடையே விளங்கும் திங்கள் போலும் முகமும் நீண்ட கண்களுமுடைய அரசியர்; தேன் தயங்கு செம் நாவின் சின்மென் கிளிக்கிளவி - இனிமை விளங்கும் நல்ல நாவினின்று வரும் சில மெல்லிய கிளிமொழி போலும் மொழியாலே; வான் தயங்கு வாமன் குணம் பாட - வானத்தின்கண்ணே விளங்கா நின்ற வாமனுடைய குணத்தைப் பாட; கருவினை தயங்கி நில்லா கான்கால் பெய்தன - அவர்களின் தீவினைகள் அசைந்து நில்லா வாய்க் காட்டின்கண்ணே ஓடின.

   (வி - ம்.) மெல்லியலார் என்றது காந்தருவதத்தை முதலியவரை. மீன் தயங்கு திங்கள் என்றது வாளா உவமையடை மாத்திரை. வான் ; ஆகுபெயர்; வானவர். கான் - காடு, கால்பெய்தல் - ஓடுதல், 'வானிலுள்ளாரும் அசையும் வாமன் குணம்' என்பர் நச்சினார்க்கினியர்.

வேறு

   (இ - ள்.) மதியம் பொழி தீ கதிர்கள் பருகி - திங்கள் பொழியும் இனிய கதிர்களைப் பருகி; மலர் ஆம்பல் பொதி அவிழ்ந்து தேன்துளிப்ப போன்று -மலரும் ஆம்பல் மிக விரிந்து, தேன் துளித்தல்போல; பொரு இல்லார்-ஒப்பில்லாத அவ்வரசியர்; துளங்கும் உள்ளம் அது நீத்தார் - தீவினை கெடுதலின் கலங்கும் உள்ளத்தினின்றும் விலகினார்; விதியின் களித்தார்-அவன் கூற்றினைக் கேட்டுக் களித்தார்; அவன் விழுக்குணங்கள் ஏத்தித் துதியின் தொழுதார் - அறிவனின் சிறந்த பண்புகளைப் போற்றி வாழ்த்தித் தொழுதார்.