(இ - ள்.) துன்பம் உற்றவர்க்கு அலால் - துன்பம் அடைந்தவர்களுக்கே அல்லாமல்; இன்பம் இல்லை, ஆதலின் - (மற்றவர்கட்கு) இன்பம் கிடைப்பதில்லை ஆகையால்; அன்ப! யான் நினைத் துன்பத்தால் தொடக்கினேன் - அன்பனே நான் உன்னைத் துன்பத்தினாற் பிணித்தேன்.

   (வி - ம்.) இக் கருத்தினைக் கம்பநாடர் தங் காவியத்தே பொன்போற் போற்றிப் பொதிந்துள்ளார். ”துன்புளதெனின் அன்றோ சுகமுளது” என்பது இராமாவதாரம் (கங்கைப். 69). அன்ப : விளி. தொடக்குதல்-பிணித்தல். நின்னுடைய இன்பத்தை மிகுதிப்படுத்தவே யான் இதனைச் செய்தேன் என்பது கருத்து.

   (இ - ள்.) பீழை செய்து பெற்றனன் - உனக்கு வருத்தமுண்டாக்கி நின்னைத் தோழமை கொண்டேன்; வாழி என்று - (இனி நினக்குத் துன்பமின்றி) வாழ்க என்றுரைத்து; மாக்கடல் ஆழ்வித்திட்ட அம்பியைத் தோழர்ச் சுட்டிக் காட்டினான் - பெருங்கடலில் சீதத்தன் கண்ணுக்கு மட்டும் ஆழ்த்திய கலத்தையும் அவன் தோழரையும் (தீமையின்றியிருப்பதை) உணர்த்திக் காட்டினான்.

   (வி - ம்.) சீதத்தனுடைய மரக்கலத்திலே மணிகளை நிறைவித்த தரன் பின்னர்த் தான் அவனை மாயத்தினாற் கொண்டு சென்றதைக் கூறிக் கலமும் தோழரும் தீதின்றியிருப்பதை உணர்த்தினான் என்க.

   காரியமும் முற்றியதால் ஈண்டு உண்மையுரைத்தான் தரன்.

   565 முதல் 580 வரை உள்ள செய்யுட்கள் குறளடி நான்காய் வந்த கொச்சக ஒருபோகு என்பர் நச்சினார்க்கினியர். 'நெய்யொடு தீயொக்க - செய்யானைச் சேர்வார்க்குப் - பொய்யாத வுள்ளமே - மெய்யாதல் வேண்டுமே' (தொல். செய்.149 மேற்) என்பதனை ஆதாரமாகக்காட்டுவர் அவர். பிற்காலத்திய பாவினத்தில் இது வஞ்சித்துறையாக அமையும்.

வேறு

   (இ - ள்.) ஊன் தரு குருதி வேலான் - ஊன் சொரியும் குருதி தோய்ந்த வேலானாகிய; வயிரம் வில் கான்று வீசும் கன