(வி - ம்.) என் உறு நிலைமை ஓரேன் என்றது தேவன் கொண்டு போந்த நிலைமையை அறிந்தும், உண்மை என்று உணராதே என்றவாறு; 'கொண்டு போம் இயக்கன்' (சீவக. 1131) என்று முனிவர் கூறிய கூற்றைக் கந்துகன் கூறக் கேட்டும் இவர் வருந்துவர் என்று இங்ஙனங் கூறினான். பொறியிலாதேன் என்றது இருமுது குரவரையும் வழிபட்டிருக்கும் நல்வினையில்லாதேன் என்றவாறு.

   'இதனை' என்றது களிற்றிடைக் குணமாலைக் குதவியதனை. முன்னும், 'ஊழ்வினை என்று விட்டான்' (சீவக.1167) என்றார். இனி முன் உற என்றதனை அச்சணந்தி யாசிரியனுக்கு நேர்கின்ற பொழுதெனின் அது பொருந்தாது; என்னை? தான் மேல் வருகின்ற இதனை அறியானாதலானும் ஆசிரியன் கூற்றாலே ஓரியாண்டு அவன் இருப்பனென்றுணர்ந்து, ' இன்னுயிர் அவனை உண்ணும் எல்லை நாள் வந்ததில்லை' (சீவக. 1154) என்று தான் கூறினமையானும் என்பது.

   'மேனி கன்றிப் போயினீர்' என்றான் மதனன்மேல் ஏவாமையை உட்கொண்டு. குணமாலையின் ஓருயிர்க்காகப் பல்லுயிரையும் வருத்தினேன் என்று நினைத்து, 'முன்னுற இதனை ஓரேன்' என்றான்.

   (இ - ள்.) நுதி அழல் குட்டம் ஓப்பான் - கொழுந்து விட்டெரியும் தீத்திரள் போன்ற நந்தட்டன்; ஆக்கமும் கேடும் உற்றீர் அடிகளே அல்லிர் - நன்மையும் தீமையும் அடைந்தீர் அடிகள் மட்டும் அல்லீர்; மேலைப் பூங்குலாம் அலங்கல் மாலைப்புள் கொடியாற்கும் உண்டு - மேலை நாளில் மலர் கலந்த அசையும் மாலையை உடைய கலுழக் கொடியானுக்கும் இருந்தது; வீக்குவார் முலையினார் போல் வெய்துயிர்த்து உருகி நைய - வாரினால் இறுக்கப் பெற்ற முலைகளையுடைய. உடன்பிறந்த மகளிரைப் போல உதவாதே யிருந்து நான் பெருமூச் செறிந்து உருகி வாட; என்னை நோக்கினீர் என்றான் - என்னைப் பார்த்தீர் என்றான்.

   (வி - ம்.) புட்கொடியான் : இராமன். என்னை நோக்கினீர் என்றான் 'இராமன் காட்டிற்குச் செல்லுங் கேட்டிற்குத் தம்பியையும் கொண்டு சென்றான்; நீர் நும் கேட்டிற்கு என்னையுங் கொண்டிலீர்' என்று கருதி. தேர் பண்ணிவந்து கண்டபோது மதனன்மேல் ஏவாமல் நில் எனக் குறிப்பித்தான் என்று வருந்தியே இங்ஙனங் கூறினான்.