“வண்ணத் துகிலுடுப்பின் வாய்விட்
             டழுவதுபோல் வருந்து மல்குல்
         நண்ணாச் சிறுகூறை யாகமோர்
             கைபாக முடுத்து நாளும்
         அண்ணாந் தடகுரீஇ யந்தோ
             வினையேயென் றழுவாட் கண்டும்
         நண்ணன்மின் செல்வ நமரங்கள்
             நல்லறமே நினைமின் கண்டீர் !”
                                 (சீவக - 2623-4-5)

எனவரும் விசயை கூற்றானும் உணர்க. பொருளல்லனவாகிய
பொய்ப்பொருள் என்பார் ‘உள் இல் பொருள்’ என்றார்.     (35)

     (இ - ள்.) ஒழிந்த பிற அறன் உண்டு என்பார் -
பொருளையீட்டுதலிலேயே முயன்று இனி இப்பொருளால் யாம்
செய்யக்கடவனவாய் எஞ்சிய பிற அறச் செயல்களும் உண்டு அவற்றை
இனியேனும் செய்குவம் என்று கருதுகின்றவர்; உட்க - பெரிதும் அஞ்சும்படி ;
அழிந்து - அவரிடத்தினின்றும் அழிந்துபோய் ; பிறர ஆம்-பிறருடைய
கைப்பொருளாய் விடுகின்ற ; வம்பப் பொருளை - புதுமையையுடைய
செல்வத்தை ; இழந்து - போகூழானே இழப்பெய்தி ; சிறிதானும் எய்தாது
ஒழிந்தார் - அச்செல்வத்தின் பயனைச் சிறிதேனும் எய்தப் பெறாத மாந்தர்;
அழிந்து - நெஞ்சழிந்து; பெருந்துயர் நோய்க்கு - அவ்விழப்பாலுண்டான
பெரிய துன்பமாகிய வறுமை நோயால்; அல்லாப்பவர் - வாழ்நாள் முழுதும்
மனஞ்சுழன்று கிடப்பவரே ஆவர், என்பதாம்.

     (வி - ம்) பொருளீட்டுந் துணையும் நல்லோரும் அறஞ்செய்யார் யாம்
இப்பொருளால் செய்ய வேண்டிய அறங்களும் உள. இனி அவற்றைச்
செய்வாம் என்று எண்ணியிருக்கும் போதே அவர் அஞ்சும்படி அப்பொருள்
அழிந்து பிறர் பொருளாய்விடும்; இத்தகைய நிலையாமையுடைய பொருளை
ஈட்டி அறஞ் சிறிதேனுஞ் செய்யாது அழிந்தொழிந்தவர் பின்னர் வாணாள்
முடியும் துனையும் மனம் வருந்திச் சுழன்று கிடப்பர் இத்தகையர் அளியர்
என்றிரங்கியபடியாம்.

     ஆசிரி்யர் திருவள்ளுவனாரும்.