:: TVU ::

திரு அவதாரப் படலம்

123

முரசு: கொடை. போர். மணம் என்று மூன்று வகையினது. இங்குச் செழுங்கடை என்றதால் கொடை முரசே முழங்கியது எனலாம். முத்தமாமுடி; என்று கூறினும் ‘ஒரு ழொழி தன் இனம் சுட்டும்’ என்றபடி ஏனைய மணிகைளையும் கொள்ளலாம். “அரசர் நம்கோமகன்” சக்கரவர்த்தி என்ற பொருளில் வந்தது. வாம்: மேன்மை. சரொருகம்: தாமரை. நீரில் முளைப்பது (சரம்- நீர்; ருகம்-முளைப்பது) அதிலமர்ந்துள்ள பிரமனுக்குப் பெயராகும். ‘மனத்தில் எண்ணினான்’ என்றது. தான் முன்பே அறிந்த தாயினும் அதனை வெளிப்படுத்தலாகாமையால் “மனத்திலெண்ணினான்” என்றார். மகப்பேறின்மை குறித்து. மன்னன் வசிட்டனிடம் கூறி. வருந்த. அதைக் கேட்ட அம்மாமுனிவன். தேவர்களுக்கு முன்பு திருமால் அருளியதைச் சிந்தித்தான் என்பது கருத்து. 5
185.	அலை கடல் நடுவண். ஓர் அனந்தன் மீமிசை. மலை என விழி துயில்வளரும் மா முகில். ‘கொலைதொழில் அரக்கர்தம் கொடுமை தீர்ப்பென்’ என்று. உலைவுறும் அமரருக்கு உரைத்த வாய்மையை.
அலைகடல் நடுவண்-அலைகள் மிகுந்துள்ள பாற்கடல் நடுவே; ஓர் அனந்தன் மீமிசை- ஒப்பற்ற ‘அனந்தன்’ எனும் பாம்பணை மேலே; மலை என விழிதுயில் வளரும்- கரியமலை போல. கண்வளர்கின்ற; மாமுகில்- பெரிய மேகம் போன்ற (நிறமும். செயலுமுடைய) திருமால்; ‘கொலை தொழில் அரக்கர் தம் கொடுமை திர்ப்பென்’. என்று- உயிர்களைக் கொல்லுதலே தொழிலாக உடைய அரக்கரின் கொடுமையைத் தீர்ப்பேன் என்று; உலைவு உறும் அமரருக்கு- அவ்வரக்கர்களால் வருந்தும் தேவர்களுக்கு; உரைத்த வாய்மையை- சொன்ன வாக்குறுதியை முந்திய பாடலில் ‘எண்ணினான்’ என்பதனுடன் “வாய்மையை” என்பது முடிகிறது. அலைகடல் என்று பொதுவாகக் கூறினாலும். திருமாலின் உறைவிடமான ‘பாற்கடல்’ என்று பொருள் உரைக்கப்பட்டது. மீமிசை: உருபின் மேல் உருபு வந்து ‘மிக மேலே’ என்ற பொருள் தந்து நின்றது. ‘மலை’ என்ற பொதுச்சொல்லும் திருமாலைக் குறிப்பதாதலின் ‘கரியமலை’ என்ற பொருளை உடையதாயிற்று. தேவர்களுக்கு அரக்கரால் மரணமில்லை என்பதை உணர்த்த ‘அமரர்’ என்றார். அமரர்: மரணமற்றவர். வல்மை: வாக்குறுதி. அடுத்து வரும் 23 பாடல்கள் தேவர்களுக்குத் திருமால் வாக்குறுதி அளித்த செயலை விரித்துரைப்பனவாகும். 6
186.	சுடு தொழில் அரக்கரால் தொலைந்து. வான் உளோர். கடு அமர் களன் அடி கலந்து கூறலும். படு பொருள் உணர்ந்த அப் பரமன். ‘யான் இனி அடுகிலேன்’ என மறுத்து. அவரொடு ஏகினான்