கறங்குதல்:     சுழல்தல். திகிரி: ஆணையாகிய சக்கரம். படி: நிலம்.
காத்தவர்:  சூரிய  குலத்தரசர்கள். பிறங்கல்: விளங்கல்.   மறம்: பாவம்.
அடைபெரியோய்;  வினைத்தொகை. மன்னுயிர்: நிலைபெற்ற  உயிர்கள்.
மாய்த்து: அழித்து.’’ ஆண்மை: இங்கு ஆண்வடிவத்தை   உணர்த்திற்று.
சூரிய  குலத்தரசர்  மேலும்  விளக்கமுறவந்து  தோன்றிய   ராமனைப்
‘பெரியோய்’  என்றார்.  பெண்  உருவிலே இத்தனை  பேரழிவு செய்து
அறம்கெடுத்த     இவளுக்கு    ஆண்    உருவம்     வேண்டுமோ?
வேண்டுவதில்லை. என்பது கருத்து.                            41
 

கூற்று உறழ் வேலினாய்- எமனுக்கு ஒப்பான வேலேந்திய  வீரனே!;
சாற்றும்  நாள்  அற்றது எண்ணி - முன் வினைப்படி ஏற்பட்ட வயது
தீர்ந்துவிட்டதை நினைத்து;  தருமம்  பார்த்து ஏற்றும் விண் என்பது
அன்றி  -  அறப்பயனை  நினைத்து.  விண்ணுலகம் புகச் செய்தல்லாது;
இவளைப்  போல் - புதிய எமனாகிய இவ்வரக்கியைப் போல; நாற்றம்
கேட்டலும்  தின்ன நயப்பதோர் - மணம் தெரிந்தவுடன் உயிர்களைத்
தின்ன   விரும்புவதாகிய;   ஒரு  கூற்று  உண்டோ  -  ஒரு  எமன்
இவ்வுலகத்துண்டோ?

சாற்றும்:   ஏற்படுத்தும்.  நாள்:   ஆயுட்காலம்.   நாற்றம்:  மணம்.
கேட்டல்:  தெரிந்து கொள்ளல். ‘’நாற்றம் கேட்டலும் தின்ன   நயத்தல்’’
எமனுக்கு  உரிய குணமன்று. புது வழக்கமுடைய இவள் ‘புதிய   கூற்று’
எனப்பட்டாள். உறழ்தல்: பொருவுதல் (நிகராதல்). ‘உண்டோ’  என்பதில்
‘ஓ’  எதிர்மறைப் பொருளில் வந்தது. ‘இல்லை’ என்றபடியாம்.  சாற்றும்
நாள்: நியமித்த நாள் என்றபடி.                               42
 

381.

மன்னும்  பல் உயிர்வாரி-  உலகில்  நிலைபெற்றுள்ள பல  உயிர்
வகைகளையும்   அள்ளி  எடுத்து; தன்வாய் பெய்து தின்னும் - தனது
வாயில்  போட்டுத்   தின்னுகின்ற;   புன்மையின்  தீமை  எதோ  -
புன்மையான  தீமை  வேறு  எது  உண்டு;  ஐய! பின்னும் தாழ்குழல்
பேதைமைப்  பெண்   இவள்   என்னும்   தன்மை   -   தலைவ!
அப்படியிருந்தும்  தாழ்ந்த  கூந்ததை  உடைய பேதைத்தன்மை வாய்ந்த
பெண்  இவள்  என்று  நினைக்கும்  தன்மை; எளிமையின் பாலதே -
இகழ்ச்சிக்கு உரியதாம். 

மன்னும்;   நிலைத்திருக்கும். வாய்ப்பெய்து: வாயில்கொட்டி. புன்மை:
புல்லியதன்மை.   தீமை:   தீயதொழில்.  ஐய:  தலைவனே.  தாழ்குழல்:
வினைத்