ஐயன்:     மேலோன். அறன்:அறம். அறனல்லவும் என்பதால் மறன்
அன்று.  என்பது  குறிப்பு.  அல்லவும்  என்பதன்   ‘உம்மை’   அறன்
அல்லாதது  நேராது  என்பது  உணர்த்தும்.  மெய்ய:    அண்மைவிளி.
‘மெய்  நெறிநின்று  ஒழுகுபவனே’ என்பது பொருள். கொடு:  கொண்டு
என்பதன்  இடைக்குறை. ஆறு: விதம். அறம் செய்யும் விதம்   என்பது
கருத்து. முனிவன் ஏவலுக்கு இராமன் இசைந்தான் என்பது கருத்து.   45
 

கங்கைத்  தீம்புனல் நாடன் கருத்தை-  கங்கையின்  இனிய  நீர்
பாய்ந்து   வளப்படுத்தும்  கோசல  நாட்டை  உடைய   இராமபிரானது
எண்ணத்தை; அம்மங்கைத் தீ அனையாளும் மனக்கொளா -  அந்த
நெருப்பைப் போன்ற தாடகையை மனத்தில் கொண்டு;  செங்கைச் சூல
வெம்தீயினை  -  தனது  சிவந்த  கையிலுள்ள   சூலமாகிய  கொடிய
நெருப்பினை;  தன்  வெம்   கண்தீயொடு   -    தனது   கொடிய
கண்களிலிருந்து சொரியும் நெருப்புடன்; மேல்செல வீசினான் - ராமன்
முதலிய மூவர் மேலும் சென்று படும்படி எறிந்தாள்.

தீம்புனல்:  இனிய  நீர்.  புனல்நாடு: மருதநிலம். தன் கண் தீயுடன்
எறியும்  தாடகையின்  சூல   வெந்தீயினை  அவிக்கும் ஆற்றலுடைய
இராமனது  சிறப்புத்  தோன்ற  ‘’கங்கைத் தீம்புனல் நாடன்’’ என்றார்.
நாடன்:  நாட்டை  உடையவன். உயிர்களைக் கொல்வதால் ரத்தக்கறை
படிந்த  கைகளை  உடையவளாதலின்  ‘’செங்கை’’  என்றார். கொளா:
கொண்டு   (செயா   என்ற   வாய்பாட்டு   வினைஎச்சம்).  செம்மை:
சிவப்புமாம். வெம்மை: வெப்பம்.                             46
 

புதிய  கூற்று அனையாள்-  புதிய   எமனைப்   போன்றவளாகிய
தாடகை; புகைந்து ஏவிய  கதிர்கொள்  மூவிலைக்  காலவெம்தீ  -
கோபித்து  வீசிய  ஒளிபொருந்திய  இலை போலும் மூன்று முனைகளை
உடைய  பகைவர்களுக்கு  இறுதிக்   காலம்   தரும்  கொடிய தீயாகிய
அந்தச் சூலமானது; முனி  விதியை மேற்கொண்டு நின்றவன்மேல் -
முனிவனது   கட்டளையை  மேற்கொண்டு  நின்ற  இராம   பிரான்மீது;
உவாமதியின் மேல்வரு கோள்  எனவந்ததே  - முழுமதியின் மேல்
வரும் இராகு என்னும் கோள் போலப் பாய்ந்து வந்தது.