தன்னோடும் தம்பியோடும் சீதையோடும் குகனைப் பணித்ததோடன்றிப்
பரதசத்துருக்கனர்களோடும் குகனைப் பணித்த தோழமை அறிந்து
இன்புறத்தக்கது.  துன்பத்திற்குப்பின்னர் இன்பம்;  இப்பிரிவின் பின் ஓர்
இன்பம் உண்டு ஆதலின் அவ் இன்பத்தைத் தருவதாகஇதனை நினைய
வேண்டுமே அன்றித் துன்பமாக நினைத்தல் ஆகாது என்றானாம் -
அன்பிற்கு முடிவுஇல்லை. அது மேலும்  வளர்ந்து  கொண்டே போகும்;
எனவே, இச் சகோதரத்துவத்துக்கும் முடிவில்லைஎன்றானாம். ‘ஓர்’ உரை
அசை.                                                       43

     ‘சுடர் உறு வடிவேலாய்! - ஒளி படைத்த கூரிய தீட்டப்பெற்ற
வேலை உடைய குகனே; உம்பி கான் உறை பகல் எல்லாம் - உன்
தம்பியாகிய இலக்குவன் வனத்தின்கண் நான்வசிக்கும் நாள்கள் எல்லாம்;
படர் உற உளன் - (எனக்கு வருத்தம் நேராமல்) தான்அந்த
வருத்தத்தைத் தாங்க என்னுடனே இருக்கின்றான்; நீ போய் யான் என
உரியாய் -நீ உன் நாட்டிற்குச் சென்று நான் இருக்கும் ஆட்சி உரிமையில்
இருந்து ஆட்சி புரிவாயாக; யான் வடதிசை வரும் அந்நாள் - நான்
மீண்டு வடதிசை நோக்கி அயோத்திக்கு வரும்அக்காலத்தில்; நின்னுழை
வருகின்றேன் - உன் இருப்பிடத்திற்கு வருகின்றேன்;  சொல் முறை
கடவென் - சொல்லிய பேச்சிலிருந்து  மாற மாட்டேன்.’

     ‘யான் என உரியாய்’ நானிருக்குமிடத்தில் நீ இருக்க வேண்டும்
என்பதற்காக நானே நீ,நீயே நான் என்றான் குகனிடம் இராமன். ‘பகல்’
என்றதாயினும் ஆண்டு என்பதாகக் கொள்க.‘எண்ணிய சில நாளில்’ (1984) 
என்பது  போல.                                              44