உடையவை. குழலில் வேங்கையும் கோங்கும் அணிவர் என்பதை, “நின்
குழல் வேங்கையம்போதொடு கோங்கம் விராய்” என்பதனுள்
(திருக்கோவையார். 205)காண்க. 14 | 2013. | ‘மணம் கிளர் மலர், வாச
மாருதம் வர வீச,
கணம் கிளர்தரு கண்ணம்,
கல்லிடையன, கானத்து’
அணங்கினும் இனியாய்! உன்
அணி வட முலை முன்றில்
சுணங்கினம் அவை மானத்
துறுவன - அவை காணாய்! |
அணங்கினும் இனியாய்! - தெய்வப் பெண்களைக் காட்டிலும்
இனியவளே; உன் அணிவடமுலை முன்றில் கணங்கினம் அவை
மான - உன்னுடைய முத்துவடம் அணிந்த முலைப் பரப்பில்உள்ள தேமல்
திரளைப்போல; வாச மாருதம் வர வீச - வாசனைபொருந்திய
தென்றற்காற்றுமிக வீச; மணம் கிளர் மலர் - மனம் மிக்கு விளங்கும்
மலர்களின்; கணம்கிளர்தரு கண்ணம் - கூட்டமாக எழும்பிய மகரந்தப்
பொடிகள்; கானத்து -காட்டில்; கல் இடையன - பாறைகளின் இடையில்
உள்ளனவாய்; துறுவன அவை -நெருக்கமாகச் சிந்திக் கிடப்பனவற்றை;
காணாய் -. மகரந்தப் பொடிக்குத் தேமலை உவமை யாக்கினார். முலைப்பரப்பில்
தேமல் போலப் பாறைப்பரப்பில் கண்ணம் நெருங்கிக் கிடப்பன என்று
கொள்க. 15 | 2014. | ‘ “அடி இணை பொறைகல்லா”
என்றுகொல், அதர் எங்கும்,
இடை இடை மலர் சிந்தும்
இன மரம்? - இவை காணாய்!
கொடியினொடு இள வாசக்
கொம்புகள், குயிலே! உன்
துடி புரை இடை நாணித்
துவள்வன - அவை காணாய்! |
குயிலே! - குறில் போன்ற குரல் உடையாளே!; இனமரம் -
கூட்டமானமரங்கள்; ‘அடி இணை பொறைகல்லா’ என்று கொல் -
(உன்) கால்கள் காட்டு வழியில்நடத்தலைப் பொறுக்கமாட்டா என்று கருதிப்
போலும்; அதர் எங்கும் இடை இடை -வழியிடைகளில் எல்லாம்;
மலர்களைச் சிதறும்; இவை காணாய் -; கொடியினொடு இள வாசக்
கொம்புகள்- கொடிகளோடு இளைய |