பலவேறு பட்ட ஐயவுணர்கள் கொண்ட சடாயு தம் நண்பன்
தயரதனின் சாயலை இராமலக்குவரிடம் கண்டதால் அவ்விருவர் மீதும் மிக்க
பரிவு கொண்டதால் 'நீவீர் யார்?' எனக் கேட்டதுடன் 'என மனத்தில்
பதியும்படி கூறுங்கள்' என வேண்டிக் கொண்டார். நினைப்பு இனம் - பல
எண்ணங்களின் கூட்டம் இவற்றின் விளக்கத்தை முந்திய பாடல்களில்
கண்டோம் (2700 - 2704). 16 'தயரதன் மைந்தர்' எனக் கேட்டு, சடாயு மகிழ்தல் | 2706. | வினவிய காலையில்,
மெய்ம்மை அல்லது
புனை மலர்த்
தாரவர் புகல்கிலாமையால்,
'கனை கடல் நெடு நிலம்
காவல் ஆழியான்,
வனை கழல் தயரதன்,
மைந்தர் யாம்' என்றார். |
வினவிய காலையில் - கேட்ட பொழுது; மெய்ம்மை அல்லது
புகல்கிலாமையால் புனை மலர்த் தாரவர் - உண்மை அல்லாமல்
வேறொன்றைப் பேசுவதில்லை ஆதலால் அழகிய பூமாலை அணிந்த
இராமலக்குவர்; கனை கடல் நெடுநிலம் காவல் ஆழியான் - ஒலிக்கும்
கடலாற் சூழ்ந்த பெரிய உலகம் யாவையும் காக்கும் ஆணைச்
சக்கரமுடையவனும்; வனை கழல் தயரதன் மைந்தர்யாம் என்றார் -
தரித்த வீரக்கழலுடையவனுமாகிய தயரதனுடைய மக்கள் நாங்கள்' எனக்
கூறினர். முன்னம் அறியாதவரிடம் உண்மையைக் கூறக் கூடாது என்பது
அரசியல் நீதி. எனினும் இராமலக்குவர் எத்தகையோரிடமும் அஞ்சாது
உண்மை கூறும் தனிப் பண்புடையவர்களாவர். புனை - அழகு தயரதன் -
தசரதன் என்பதன் திரிபு. பத்துத் திக்குகளிலும் தன் தேரைச் செலுத்தி
வெற்றி கண்டவன்; அரக்கர் தேர் பத்தை வென்றவன்; கருடனைத் தன்
தேர்க் கொடியாகக் கொண்டவன் எனவும் பல காரணம் கூறுவர். புகல்கிலாமை என்பதிலுள்ள கில் என்பது உறுதிப் பொருளை
உணர்த்தும் இடைநிலை. 17 | 2707. | உரைத்தலும், பொங்கிய
உவகை வேலையன்,
தரைத்தலை இழிந்து அவர்த்
தழுவு காதலன்,
'விரைத் தடந் தாரினான்,
வேந்தர் வேந்தன்தன், |
|