| 3055. | எந்திரத் தடந் தேர்
இழந்தான்; இழந்து,
அந்தரத்திடை ஆர்த்து எழுந்து,
அம்பு எலாம்
சுந்தரத் தனி வில்லிதன்
தோள் எனும்
மந்தரத்தில் மழையின்
வழங்கினான். |
(கரன்) எந்திரத் தடந் தேர் இழந்தான் - வலிய சக்கரம் பூண்ட
தனது பெரிய தேரை இழந்தான்; இழந்து - (அவ்வாறு) தேரையிழந்ததனால்;
ஆர்த்து அந்தரத்திடை எழுந்து - ஆரவாரம் செய்து கொண்டு
வானத்திலே கிளம்பி; சுந்தரத் தனி வில்லிதன் தோள் எனும் மந்தரத்தில்
- அழகிய ஒப்பற்ற வில்லையுடைய இராமபிரானின் தோளாகிய மந்தர
மலையின் மேல்; மழையின் - மழை பொழிந்தாற் போல; அம்பு எலாம்
வழங்கினான் - (தன்) அம்புகளையெல்லாம் சொரிந்தான். தேரை இழந்த அரக்கனான கரன் வானத்தில் ஆர்த்தெழுந்து
இராமனுடைய தோள் மேல் மழை போல அம்புகளைச் சொரிந்தான்
என்பது. அந்த அம்புகள் இராமனின் தோள்களுக்குச் சிறிதும்
அழிவுண்டாக்காமையை 'மந்தரத்தில் மழையின்' என்னும் உவமை
விளக்கும். மந்தரம் பாற்கடலைக் கலக்கியது; அது போல இராமனின் தோள்
அரக்கர் சேனைக் கடலைக் கலக்குவதென்பார் 'தோளெனும் மந்தரத்தின்'
என்றார். 181 | 3056. | தாங்கி நின்ற
தயரத ராமனும்,
தூங்கு தூணியிடைச்
சுடு செஞ் சரம்
வாங்குகின்ற வலக்
கை ஓர் வாளியால்,
வீங்கு தோளொடு
பாரிடை வீழ்த்தினான். |
தாங்கி நின்ற தயரத ராமனும் - (கரன் சொரிந்த அம்புகளைத் தன்
மேல் விழாதபடி) தடுத்து நின்ற தசரதனின் மைந்தனான இராமபிரானும்;
தூங்கு தூணியிடை - (தோளில்) கட்டப்பட்ட அம்பறாத் தூணியிலிருந்து;
சுடு செஞ்சரம் வாங்குகின்ற - வெம்மையான சிவந்த அம்புகளையெடுத்து
விடுகின்ற; வலக் கை - அக்கரனின் வலக்கையை; வீங்கு தோளொடு -
பருத்த தோள்களோடு; ஓர் வாளியால் பாரிடை வீழ்த்தினான் - ஓர்
அம்பினால் துண்டித்து நிலத்தின் மேல் விழச் செய்தான். |