முன் அடியில் உவமை கூற முடியாது என்றவர் கடைசி அடிகளில்
பல்வேறு உவமைகளால் உறுப்புக்களை வருணித்தார். உறுப்புக்களுக்கு
உவமை கூற முற்படினும் முழுமையான தோற்றப் பொலிவிற்கு அத்தகு
பொருள் ஏதும் இன்மையின் உவமை கூற முடியாது என்றார் எனக்
கொள்க. 58 | 3295. | 'வரி சிலை மறை வலோனே! மான்
இதன் வடிவை, உற்ற
அரிவையர், மைந்தர், யாரே
ஆதரம் கூர்கிலாதார்?
உருகிய மனத்த ஆகி, ஊர்வன,
பறப்ப, யாவும்
விரி சுடர் விளக்கம் கண்ட விட்டிலின்
வீழ்வ காணாய்!' |
'வரிசிலை மறை வலோனே - கட்டமைந்த வில்லின்கலையாகிய
வேதத்தில் வல்லவனே!; மான் இதன் வடிவை - இம்மானின் உருவத்தை;
உற்ற - நெருங்கிக் கண்ட; அரிவையர் மைந்தர்- பெண்களானாலும்
ஆண்களானாலும்; யாரே ஆதரம்கூர்கிலாதார்? - (இதனிடம்) ஆசை
கொள்ளாதவர் யாராவது இருக்கமுடியுமா?; உருகிய மனத்த ஆகி -
உள்ளம் கரைந்துருகுவனவாகி;ஊர்வன, பறப்ப யாவும் - ஊர்ந்தும்
பறந்தும் செல்லும் அனைத்துவிலங்குகளும் பறவைகளும்; விரிசுடர்
விளக்கம் கண்ட - எரியும்நெருப்புச் சுடரின் வெளிச்சம் பார்த்து;
விட்டிலின் வீழ்வ - விழும்விட்டில் பூச்சிகளைப் போல் விரும்பி அம்
மானைச் சூழ்வதை;காணாய் - நீ பாராய் (என்றான் இராமன்) உயிரினங்கள் அனைத்தும், ஆண் பெண் ஆன மானுடரும் இம்
மானைக் கண்டு மயங்குவதால் சீதையின் மயக்கத்தில் வியப்பில்லைஎன
இராமன் இலக்குவனுக்கு அமைதி காட்டுகின்றான். 59 | 3296. | ஆரியன் அனைய கூற,
அன்னதுதன்னை நோக்கி,
'சீரியது அன்று இது' என்று,
சிந்தையில் தெளிந்த தம்பி,
'காரியம் என்னை, ஈண்டுக்
கண்டது கனக மானேல்?
வேரி அம் தெரியல் வீர! மீள்வதே
மேன்மை' என்றான். |
ஆரியன் - மேன்மை மிக்க இராமன்; அனைய கூற - இவ்வாறு
எடுத்துக் கூறவும்; அன்னது தன்னை நோக்கி - அந்த மானை
உற்றுப் பார்த்து; 'இது சீரியது அன்று - இம்மான் இயற்கையானது
அன்று'; என்று |