புக - அதற்கு அப்பாலும் செல்லும்படி; விட்டு அழைத்து - (சீதா
லட்சுமணா) என்று இராமன் குரலில் கூவி; ஒரு குன்று என
வீழ்ந்தனன் - மலை விழுவது போல (தன் இயற்கை வடிவம்
கொண்டு) வீழ்ந்தான். தன் குரலை இராமன் குரலாக மாற்றி அழைத்து மடிந்தான்.மடியும்
போதும் வஞ்சனையால் 'சீதா லட்சுமணா' என்று குரல்கொடுத்தான். 77 மாயம் உண்டு என மதித்து இராமன் பர்ண சாலைக்கு விரைதல் | 3314. | வெய்யவன், தன்
உருவொடு வீழ்தலும்,
'செய்யது அன்று' எனச்
செப்பிய தம்பியை,
ஐயன் வல்லன்; என்
ஆர் உயிர் வல்லன்; நான்
உய்ய வந்தவன் வல்லன்'
என்று உன்னினான். |
வெய்யவன் - கொடியவனாகிய மாரீசன்; தன் உருவொடு
வீழ்தலும் - தன் இயற்கை வடிவத்தோடு மரண முற்று வீழவும்;
செய்யது அன்று எனச் செப்பிய தம்பியை - இம்மான்
உண்மையானது அன்று என்று (நுனித்துணர்ந்து) கூறிய தம்பி
இலக்குவனைக் குறித்து; 'ஐயன் வல்லன் - என் இளவல்
திறமையாளன்; என் ஆர் உயிர் வல்லன் - என் இனிய உயிர்
போன்றவன் வல்லமை உடையவன்; நான் உய்ய வந்தவன் வல்லன்-
என்னைக் காக்க (என் தம்பியாக) வந்தவன் பேரறிவாளி'; என்று
உன்னினான் - என்று இராமன் எண்ணினான். வல்லன் என்று பன் முறை கூறியது இலக்குவன் வல்லமையை
உணர்ந்த வியப்பினால் என்க. தம்பியை ஐயன், ஆர் உயிர், உய்ய
வந்தவன் என்று பாராட்டிச் சிறப்பித்தான் இராமன். 78 | 3315. | ஆசை நீளத்து அரற்றினன்
வீழ்ந்த அந்
நீசன் மேனியை, நின்று
உற நோக்கினான்;
மாசு இல் மா தவன்
வேள்வியின் வந்த
மாரீசனே இவன்
என்பதும் தேறினான். |
ஆசை நீளத்து - திசைகளின் எல்லை அளவும் எட்டும்படி;
அரற்றினன் வீழ்ந்த - குரலெடுத்துக் கூவி மாண்ட; அந்நீசன்
மேனியை - |