இழந்து, மகனாகிய நான் யாது செய்வது என்று தெரியாமல் தடுமாறி
நிற்கிறேன் என்றவாறு. நின்றிலாத - எதிர்மறைப் பெயரெச்சம். தீர்ந்தேன்,
துறந்தனென் - முற்றெச்சங்கள்.                                 130

    என்றலும் - என்று இராமன் கூறிய உடனே; இளைய கோ -
இளையவனாகிய இலக்குவன்; அவ் இராமனை இறைஞ்சி - அந்த
இராமனை வணங்கி; வென்றியாய் - வெற்றியை உடையவனே; யாண்டும் -
எப்பொழுதும்; விதியின் தன்மை - ஊழ்வினையின் தன்மையால்; பழி அல
- பழி தவிர; விளைந்தது ஒன்றோ - (ஒருவனுக்கு) வந்த தீமை (ஏதாவது)
உண்டோ?; இனி நின்று நினைவது என்னே - இனிமேல் நின்று (நீடு)
நினைப்பதற்கு என்ன காரணம் உள்ளது; அவ் அரக்கர் தம்மை நெருக்கி-
அந்த அரக்கர்களைப் (போரில்) நெருக்கிக்; கொன்ற பின் அன்றோ -
கொன்ற பிறகல்லவா?; வெய்ய கொடுந்துயர் குளிப்பது - மிகக் கொடிய
துன்பத்தில் மூழ்க வேண்டும்; என்றான் - (என்று இலக்குவன் இராமனிடம்)
கூறினான்.

     ஊழ்வினையால் மட்டுமே தீங்கு வரும். அத்தீங்கை நம்மால்
தடுத்தலும் ஒல்லாது. எனவே துயரப் பட்டுப் பலனில்லை. செய்ய
வேண்டுவது அரக்கரை நெருக்கி அழித்தலே என்றான் இலக்குவன்.
இப்பாடலில் அந்தாதி அமைப்பைக் காண்க.                        131

    எந்தை - என் தலைவனே; நீ எண்மையன் ஆகி - நீ எளிய
தன்மையன் ஆகி; ஏழைச் சந்தவார் குழலினாளை - பேதைமை உடைய