| | தான் உறு செய்
வினைத்தலையில் நிற்கின்றான்;
வானில் வெஞ்சுடர் முதல்
வயங்கு கோள் எலாம்
மேன்மை இல் அருஞ்
சிறைப்பட்டு மீண்டுளார்.' |
வினைத்தலை - வினைப் பயனிலே. 14-6 | 263. | என்று, பினும், மா தவன்
எடுத்து இனிது உரைப்பான்:
'அன்று, அமரர் நாதனை
அருஞ் சிறையில் வைத்தே
வென்றி தரு வேல் தச
முகப் பதகன் ஆதி
வன் திறல் அரக்கர்
வலிமைக்கு நிகர் யாரே! |
தச முகப் பதகன் - இராவணனாகிய பாதகன். 53-1 | 264. | 'ஆயவர்கள் தங்கள் குலம்
வேர்அற மலைந்தே,
தூய தவ வாணரொடு
தொல் அமரர்தம்மை
நீ தனி புரந்திடுதல் நின்
கடனது' என்றான்;
நாயகனும், 'நன்று!' என
அவற்கு நவில்கின்றான்: |
ஆயவர்கள் தங்கள் - அரக்கர்களாகிய அவர்கள். 53-2 4. சடாயு காண் படலம் | 265. | 'தக்கன் நனி வயிற்றுஉதித்தார் ஐம்பதின்மர்
தடங் கொங்கைத் தையலாருள்,
தொக்க பதின்மூவரை அக் காசிபனும்
புணர்ந்தனன்; அத்தோகைமாருள்,
மிக்க அதிதிப் பெயராள் முப்பத்து
முக் கோடி விண்ணோர் ஈன்றாள்; |
|