ஐயனைப் புகழ் வுற்று -பெரியோனான அனுமனைக் கொண்டாடி;
ஆர்க்கும் அமலையே - (மகிழ்ச்சியால்) ஆரவாரிக்கின்ற ‘ஒலியே; அன்று
அமரில் உயர்ந்தது - அன்றைய போரில் அதிகமாயிருந்தது. அனுமனதுபோர்த்திறனையும் வீரத்தையும் தேவர்கள் கண்டு
புகழ்ந்தனர். அந்த மகிழ்ச்சியில் எழுந்த ஒலி, அரக்கர்களின் போர் ஒலியை
விஞ்சி நின்றது என்க. (51) | 5540. | மேவும் வெஞ் சினத்து அரக்கர்கள், முறை முறை,
விசையால்
ஏவும் பல் படை,எத்தனை கோடிகள் எனினும்,
தூவும் தேவரும், மகளிரும், முனிவரும் சொரிந்த
பூவும், புண்களும்,தெரிந்தில, மாருதி புயத்தில். |
மேவும் வெம்சினத்து அரக்கர்கள் - போருக்கு வந்த கொடிய
கோபம் கொண்ட அரக்கர்கள்; முறை முறை விசையால் ஏவும் பல்படை -
பல தடவை விசையுடன் தூண்டிய பல்வகை ஆயுதங்கள்; எத்தனை
கோடிகள் எனினும் - மிகப் பலகோடிகளானாலும்; புண்களும் - அவற்றால்
உண்டாகின்ற புண்களும்; தூவும் தேவரும் - இன்பத்தையே அனுபவிக்கின்ற
தேவர்களும்; மகளிரும் முனிவரும் சொரிந்த பூவும் - அவரது
மனைவிமார்களும் தேவ ரிஷிகளும் ஆகாயத்திலிருந்து பொழிந்த மலர்களும்;
மாருதி புயத்தில் தெரிந்தில - அனுமனது தோளில் வேற்றுமை தெரியாதபடி
ஒரு சேர விளங்கின. காண்பவர்களுக்குப் புண்களின் வடுக்களும் மலர்களும் வேற்றுமை
தெரிந்தில. அனுமனுக்கு அமரர்கள் தூவிய பூக்களைப் போலவே, அரக்கர்கள்
விட்ட படைகளால் ஏற்பட்ட புண்ணும் ஊறு செய்தில என்பதாம். (52) | 5541. | பெயர்க்கும் சாரிகை கறங்கு எனத் திசைதொறும்
பெயர்வின்,
உயர்க்கும்விண்மிசை ஓங்கலின், மண்ணின் வந்து
உறலின்;
அயர்த்துவீழ்ந்தனர், அழிந்தனர், அரக்கராய்
உள்ளார்;
வெயர்த்திலன்மிசை; உயிர்த்திலன்-நல் அற வீரன். |
|