கரையினைத் தள்ளித் தள்ளி - (அவ்வலை) கரையளவு (வந்து)
தள்ளித் தள்ளி; வாங்கிய - பின்னால் செல்லுகின்ற; கடல் போல்
நின்றான் - கடல் போல் நின்றான்.
|
(262)
|
| 7989. | திசையினை நோக்கும்; நின்ற தேவரை நோக்கும்; வந்த
வசையினை நோக்கும்; கொற்ற வாளினை நோக்கும்; பற்றிப்
பிசையுறும் கையை; மீசை கறுக்கொள உயிர்க்கும்; பேதை
நசையிடைக் கண்டான் என்ன, நகும், அழும், முனியும்,
நாணும்.
|
திசையினை நோக்கும் - (அதற்குப் பின்னால் இராவணன்)
திசைகளை எல்லாம் நோக்குவான்; நின்ற தேவரை நோக்கும் -
(தனக்குப் பணிவிடை செய்து நின்ற) தேவர்களை நோக்குவான்; வந்த
வசையினை நோக்கும் - (தனக்கு) ஏற்பட்ட பழியினை நோக்குவான்;
கொற்ற வாளினை நோக்கும் - வெற்றி பொருந்திய வாளினை
நோக்குவான்; கையைப் பற்றிப் பிசையுறும் - கையைப் பற்றிப்
பிசைவான்; மீசை சுறுக்கொள உயிர்க்கும் - மீசை தீய்ந்து போகும்படி
பெருமூச்சு விடுவான்; நசையிடைப் பேதை கண்டான் என்ன -
விருப்பம் மிகுதியால் பேதமைக் குணங்களை அடைந்தவன் போல;
நகும் அழும் முனியும் நாணும் - நகுவான், அழுவான், முனிவான்,
நாணுவான்.
|
(263)
|
| 7990. | மண்ணினை எடுக்க எண்ணும்; வானினை இடிக்க எண்ணும்;
எண்ணிய உயிர்கள் எல்லாம் ஒரு கணத்து எற்ற எண்ணும்;
‘பெண் எனும் பெயர எல்லாம் பிளப்பென்’ என்று
எண்ணும்; எண்ணி,
புண்ணிடை எரி புக்கென்ன, மானத்தால் புழுங்கி நையும்.
|
மண்ணினை எடுக்க எண்ணும் - (மேலும் இராவணன்) நிலவுலகை எடுக்க எண்ணுவான்; வானினை இடிக்க எண்ணும் - |