| 8668. | ‘அம்பரீடற்கு அருளியது, அயனார் மகனுக்கு அளித்ததுவும்,
எம்பிரானே! எமக்கு இன்று பயந்தாய் என்றே ஏமுறுவேம்;
வெம்பு துயரம் நீ உழக்க, வெளி காணாது மெலிகின்றேம்;
தம்பி துணைவா! நீ இதனைத் தவிர்த்து, எம்
உணர்வைத் தாராயோ?’*
| எம்பிரானே!-எம்முடைய இறைவனே! அம்பரீடற்கு அருளியதும்
- அம்பரீடன் என்பானுக்கு அருள் புரிந்ததும்; அயனார்மகனுக்கு
அளித்ததுவும் - பிரம தேவருயை மகனான உருத்திர மூர்த்திக்கு
அருள் வழங்கியதும், (ஆகிய நின் அருளை); எமக்கு இன்று
பயந்தாய் என்றே ஏமுறுவேம் - எங்களுக்கும் இப்பொழுது
கொடுத்தாய் என்று (நினது) பாதுகாப்பினை நாடி அடைதற்கு உள்ள
யாங்கள்; வெம்புதுயரம் நீ உழக்க - மனம் வெதும்புதற்குக்
காரணமான துன்பத்தை நீ அடைந்தமையால்; வெளிகாணாது
மெலிகின்றேம் - (துன்பஇருளைவிட்டுச் செல்லும்) வழிகாணாது
தளர்ந்து வருந்துகின்றோம்;தம்பிதுணைவா! - தம்பிக்கு துணைவனே!
நீ இதனைத் தவிர்த்து, எம் உணர்வைத் தாராயோ - நீ
(மேற்கொண்டுள்ள) இத்துயரத்தை நீக்கி (உணர்விழந்த) எங்களுக்கு
நல்லுணர்வினைத் தந்தருள மாட்டாயா?
| ஏமுறுதல் - பாதுகாப்பினை அடைதல், வெம்புதுயரம் - கண்டோர்
செய்வதறியாது மனம் வெதும்புதற்குரிய பெருந்துயர். இராமன்
இலக்குவன் மீது பேரன்பினன் ஆதலால், இவ்விடம் நோக்கி ‘தம்பி
துணைவா’ என அழைக்கப் பெறுகின்றான்.
| (228)
| இராவணனிடம் தூதர், ‘உன்பகை முடிந்தது’ என அறிவித்தல்
| | 8669. | என்ப பலவும் எடுத்து இயம்பி, இமையாதோரும்
இடர்உழந்தார்;
அன்பு மிகுதியால், ஐயன் ஆவி உள்ளே அடங்கினான், |
|
|
|