அப்பகழிப்புத்தேள்    -  (இலக்குவன்  விடுத்த)  அவ்  அம்புத்
தெய்வம்;  நேமியும்,  குலிசவேலும்  - (திருமாலின்) சக்கரப்படையும்,
(இந்திரனின்)   வச்சிரப்படையும்;    நெருப்புக்   கண்ணான்   நாம
வேல்தானும் - நெற்றியில் நெருப்புக் கண்ணை  உடைய உருத்திரனின்
அஞ்சத்தக்க  சூலவேலும்;  மற்றை  நான் முகன் படையும் நாண -
எஞ்சியுள்ள  பிரமனுடைய  பிரமாத்திரமும் நாணுமாறு;  தீமுகம் கதுவ
ஓடிச்சென்று  அவன்  சிரத்தைத்தள்ளி - நெருப்பு முனையில் பற்றி
எரியும்   படியாக  ஓடிச்  சென்று   அந்த  இந்திரசித்தின்  தலையை
அறுத்துத்   தள்ளிவிட்டு; அமரர்  பூமழை  சிந்த,  பொலிந்தது  -
தேவர்கள் மலர்மாரி சொரிய விளங்கிற்று.
 

                                                 (52)
 

அற்றவன்   தலை   மீது   ஓங்கி  அண்டம்  உற்று அணுகா
முன்னம் -   (இலக்குவனது   அம்பினால்)   அறுபட்ட   வலியதலை,
மேலே உயர்ந்து சென்று  விண்  முகட்டை  முட்டி  விட்டுத்  தரையை
அணுகுதற்கு   முன்னமே;     காலக்காற்றில்    எற்றிய    சுற்றிய
புயல் - வீசிய  ஊழிக்காற்றினால்  தாக்குண்டு  சுற்றிக்   கொண்டிருந்த
மேகம்; மின்னொடும் இடியினோடும் வீழ்ந்தென்ன -  மின்னலோடும்
இடியினோடும்  தரையில்   வீழ்ந்தாற்போல; சோரன்யாக்கை  பற்றிய
சூலத்தோடும், உடன் நிறை  பகழியோடும் வீழ்ந்தது - கள்வனாகிய
இந்திரசித்தன்  உடம்பு,   ஒரு   கையிற் பற்றிய சூலத்தோடும் தன்பால்
ஒருங்கே நிறைந்த அம்புகளோடும் (தரையில்) வீழ்ந்தது.
 

                                                 (53)