தந்தனன் மருந்து தன்னை - அனுமன் தந்த நல்ல மருந்தை;
தாக்குதல்  முன்னே  யோகம்  வந்தது- மருந்தின் வாசனை
வருமுன்னே நல்வினை கூடிற்று; மாண்டார்க்கு எல்லாம் உயிர்
தரும்  வலத்தது  என்றால்- செத்தவர்  எல்லார்க்கும் உயிர்
அளிக்கும்  வலிமையுடையது  என்றால்;  நொந்தவர்   நோவு
தீர்க்கச்   சிறிது   அன்றோ  -  வேலால்   துன்புற்றவரின்
துன்பம்  தீர்ப்பது  சிறிய  சொல் அல்லவா? இந்திரன் உலகம்
ஆர்க்க - தேவர் உலகம் ஆரவாரம் செய்ய; நொடிதல் முன்னே
இளைய வீரன் எழுந்தனன்- நொடிப் பொழுதில் இலக்குவன்
உயிர் பெற்று எழுந்தான்.
 

சில சுவடிகளில் இச்செய்யுளோடு இப்படலம் முடிவுறும்.
 

(42)
 

இலக்குவன் அனுமனைத் தழுவி, வீடணன் நலம் உசாவல்
 

எழுந்து நின்று- இலக்குவன் எழுந்து நின்று; அனுமன் தன்னை
இரு   கையால்   தழுவி -   அனுமனைத்  தன்  இரு கைகளாலும்
தழுவிக்கொண்டு;  எந்தாய்  விழுந்திலன்   அன்றோ    மற்று
அவ்வீடணன் என்ன - எம் தந்தை போன்றவனே! அந்த வீடணன்
இறந்து பட வில்லை அல்லவா  என்று கேட்க; விம்மித்  தொழும்
துணையவனை  நோக்கி  -  (அது கேட்டுத்)  தேம்பித்  தன்னை
வணங்கும் துணைவனைப் பார்த்து; துணுக்கமும் துயரும் நீக்கி-
மன   நடுக்கமும்  துன்பமும்  தீர்ந்து;  அரக்கன்  பட்டான் -
இராவணன்   இனி   மாண்டான்;  கொழுந்தியும்  மீண்டாள் -
சீதையும் சிறை மீண்டாள்; என்று உவகை கொண்டான் - என
மகிழ்ச்சி கொண்டான். 
 

(43)