மங்கையை, குலத்துளாளை, தவத்தியை - ஒரு பெண்ணை, 
சிறந்த   குலத்துள்  தோன்றியவளை,  தவ  ஒழுக்கமுடையவளை; 
முனிந்து,  வாளால் சங்கை  ஒன்று  இன்றிக் கொன்றால்- 
முனிந்து வாட்படையினால் ஐயமின்றிக் கொன்றால்; கங்கை அம்
சென்னியானும் கண்ணனும் கமலத்தோனும்- கங்கை சூடிய 
தலையை உடைய  சிவனும், திருமாலும், பிரமனும்; 'குலத்துக்கே
தக்கான்' என்று-  'அரக்கர்  குலத்துக்கே  தகுந்தவன் இவன்'
என்று;  செங்கையும்  கொட்டி உன்னை ''சிறியன்'' என்னா
சிரிப்பர் -  சிவந்த  கைகளைக்  கொட்டி  உன்னைச் ''சிறியன்'' 
என்று எள்ளிச் சிரிப்பர்.
 

பெண்ணைக் கொல்லுதல் பெரும்பாவம். அதுவும் நற்குலத்தில்
தோன்றியவளைக்   கொல்லுதல்   அதனிலும் பாவம். அதனினும்
கற்புக் கடம்பூண்டு நின்ற  தவத்தியைக்  கொல்லும் பாவம் பெரிது; 
எனவே தன் மன்னனை இப்பழியினின்று காக்க முயலும் மகோதரன் 
இராவண ஆணவத்தை அறிந்தவனாதலின், 'குலத்துக்கே தக்கான் 
என்றும் 'சிறியன்' என்றும் முத்தேவரும் நகைப்பர் எனக் கூறித் 
தடுக்கின்றான். 
 

(58)
 

புலத்தியன் மரபில் வந்து புண்ணிய விரதம் பூண்டாய் -
புலத்திய முனிவனுடைய மரபில் பிறந்து புண்ணிய விரதங்களை
மேற்கொண்டவனே! நிலத்து இயல்பு அன்று; வானின் நெறி