சோர்வான்.

நின்ற நம்பி - அங்கு நின்ற ஆடவர்  திலகனாய  இராகவன்;
சேவடி இரண்டும் அன்பும் அடியுறையாகச் சேர்த்தி - திருவடி
நிலையாகிய பாதுகை  இரண்டையும்  தன்  உள்ளத்து  அன்பையும்
அவ்விராகவனது திருவடிக்கீழ் தங்குவதாகச்  சேர்ப்பித்து; பூ  அடி
பணிந்து வீழ்ந்த  பரதனை  -  தன்  மலர்  போன்ற  அடிகளில்
வணங்கி விழுந்த பரதனைப் பார்த்து;  பொருமி  விம்மி- புலம்பி
விம்மி;  நாவிடை  உரைப்பது  ஒன்றும்  உணர்ந்திலன்  - தன் 
நாவால் சொல்லத்தகும் வாசகம்  ஒன்றும்  உணராதவனாய்;  அழுது
சோர்வான் -   புலம்பிச்  சோர்ந்து;  ஆலியும்  உடலும்  ஒன்ற
தழுவினன் - உயிரும் உடலும் ஒன்றாகுமாறு தழுவினான்.
 

முன்பு பெற்ற பாதுகையை இப்போது அன்போடு முன் வைத்து
வணங்கினான். 
 

(327)
 

தழுவினன் நின்ற காலை- இப்படி இராமன் பரதனைத்
தழுவியபோது; தத்தி வீழ் அருவி காலும் விழு   மலர்க்
கண்ணீர் மூரி வெள்ளத்தால் - தவழ்ந்து வருகின்ற அருவி
போன்ற சிறந்த மலர் போன்ற கண்களிலிருந்து பெருகிய வலிய
நீர்ப்    பெருக்கினால்;   முருகின்   செவ்வி   வழுவுற  -
இளமையழகின் சிறப்பு குலையும்படி; பின்னி -  முறுக்கி;   மூசு
மாசு உண்ட சடையின் மாலை - மொய்க்கின்ற அழுக்கு   தின்ற
சடைக்கற்றையை; கழுவினன் - கழுவியவனாய்; உச்சி மோந்து-
பரதனது உச்சியை முகர்ந்து; கன்று காண் கறவை அன்னான்-
தன் கன்றைக் கண்ட பசுவைப் போல ஆயினன்.
 

 (328)