(இராமன்) - மின்னை ஏர் மௌலிச் செங்கண் வீடணப்
புலவர் கோமான் தன்னையே இனிது நோக்கி - மின்னலை ஒத்த
கிரீடத்தை அணிந்த சிவந்த கண்களை உடைய வீடணன் என்னும்
அறிஞர்க்கரசனை     அன்பொழுகப் பார்த்து;'ஐய!   சராசரம்
சுமந்த சால்பின் - ஐயனே!        உலகமுழுதும்    தாங்கிய
சான்றாண்மையை உடைய; நின்னையே ஒப்பார் நின்னை அலது
இலர் - உன்னைப் போன்றவர்கள் நீயே அல்லாமல்     வேறு
யாரும் இலர்;உளரேல் - அப்படி இருப்பதாகக் கூறினால் (அது
எவ்வாறாகும் எனின்); பொன்னையே இரும்பு நேரும் ஆயினும்
பொரு அன்று என்றான் - பொன்னை   ஒருகாலத்து இரும்பு
ஒத்துவிடும் ஆனாலும் உனக்கு ஒப்பல்ல என்றான்.
 

(29)
 

நாகணைத் துயிலை தீர்ந்தான் - பாம்பணைத் துயிலை நீங்கி
அவதரித்த இராமன்; என்று உரைத்து- என்று    வீடணனைப்
பாராட்டிக் கூறி; அவனுக்கு-   அந்த வீடணனுக்கு;  நன்று உற-
நன்மை பொருந்த; அமரர் ஈந்த   எரிமணிக்   கடகத்தோடு-
தேவர்கள் கொடுத்த ஒளிவீசும் மணிகள் அழுத்திய கடகத்தோடு;
வன்திறல்