அடைந்த மா முனித் தலைவனை அருச்சனை செய்து,

மிடைந்த சேனைஅம் பெருங் கடல் சூழ்தர, மேல்

நாள்

கடைந்த பாற்கடல் கண் துயில் நீங்கி, வானவர்கள்

படிந்து போற்றிட இருந்தென, பரிவுடன் இருந்தான்.

இருந்தபோது, இராமன்தன்னை இருடியும் இயம்பும்;

எந்தாய்!

பெருந் திறல் இலங்கைதன்னை எங்ஙனம்,

பெரியோய்! நீயே

வருந்தினை, குரங்கு கொண்டு, மாய வல் அரக்கன்

தன்னைத்

திருந்த அப் போரில் வென்று மீண்டவா செப்புக!

என்றான்.

இராகவன் அவனை நோக்கி, 'இறந்த வாள் அரக்கர்

எல்லாம்

அராவின் மாருதியும், மேன்மை வீடணன்தானும்,

ஆங்கே

குராவருஞ் சேனை எல்லாம் கொன்றிட, கொற்றம்

கொண்டு

விராவியே மீண்டது' என்று, மீளவும் பகரலுற்றான்:

'தந்திரம் உற்ற சேனை தரைப்பட, மறுப்படாமல்

அந்தரம் உற்ற போது, அங்கு அரு மருந்து அனுமன்

தந்தான்;

மந்திர வித்தே! எம்பி வரி சிலை வளைத்த போரில்

இந்திரசித்தும் பட்டான்; இலங்கையும் அழிந்தது

அன்றே.

'கறங்கு கால் செல்லா, வெய்ய கதிரவன் ஒளியும்

காணா,

மறம் புகா, நகரம்தன்னில் வானவர் புகுதல் வம்பே;