''கிளையொடும் ஏகு'' எனக் கிளத்தி, எங்கணும்

அளை ஒலி முரசுஇனம் அறைவிப்பாய்' என்றான்.

''தோரணம நட்டு, மேல் துகில் பொதிந்து, நல்

பூரணப் பொற் குடம் பொலிய வைத்து, நீள்

வாரணம் இவுளி தேர் வரிசைதான் வழாச்

சீர் அணி அணிக!'' எனச் செப்புவாய்' என்றான்.

பரத்துவன் உறைவிடத்து அளவும், பைம் பொன் நீள்

சிரத் தொகை மதில் புறத்து இறுதி சேர்தர,

வரத் தகு தரள மென் பந்தர் வைத்து, வான்,

புரத்தையும் புதுக்குமா புகறி, போய்' என்றான். 

என்றலும், அவன் அடி இறைஞ்சி எய்தி, அக்

குன்று உறழ் வரி சிலைக் குவவுத் தோளினான்,

நன்று உணர் கேள்வியன், நவை இல் செய்கையன்,

தன் துணைச் சுமந்திரற்கு அறியச் சாற்றினான். 

அவ் உரை கேட்டலும், அறிவின் வேலையான்,

கவ்வை இல் அன்பினால் களிக்கும் சிந்தையான்,

'வெவ் வெயில் எறி மணி வீதி எங்கணும்

எவ்வம் இன்று, அறை பறை எற்றுக!' என்றிட.

'வானையும் திசையையும் கடந்த வான் புகழ்க்

கோனை இன்று எதிர்கொள்வான், கோல மா நகர்த்

தானையும் அரசரும் எழுகதான்' எனா,

யானையின் வள்ளுவர் முரசம் எற்றினார்.

முரசு ஒலி கேட்டலும், முழங்கு மா நகர்

அரசரும் மாந்தரும் அந்தணாளரும்

கரை செயல் அரியது ஓர் உவகை கைதர,

திரை செறி கடல் என, எழுந்து சென்றவால்.