''ஏடுணர் அலங்கல் மார்பத்து இராவணன்

முதலோர்க்கு எல்லாம்

வீடணன் கடன்கள் செய்து மீண்டனன்; அவனுக்கு

இன்னே

சூடுக மௌலி'' என்ன, சந்தர இராமன் தம்பி

மாடு அணை துணைவரோடும் மகுடமே புனைந்து

விட்டான். 

தோன்றலும், சுமந்திரன் தொழுத கையினன்,

ஈன்று, காத்து, அழித்து, அவை இயற்றும் அவ் உரு

மூன்றுமாய் நான்குமாய் ஐந்துமாம் முதல்

சான்றினைப் பரதற்குச் சுட்டி, சாற்றுவான். 

அப் பொழுது அவ் வயின் அடைந்துளோர்களைத்

'தப்பு அறக் காண்பென்' என்று ஐயன் தன் மனத்து

ஒப்பு அற எண்ணும் முன், உம்பர் நாடு வந்து

இப் புறத்து இழிந்தென இழிந்த, மானமும். 

அவ் வயின், 'அயோத்தி வைகும் சனமொடும்,

அக்குரோணி

தவ்வல் இல் ஆறு பத்து ஆயிரமோடும், தாயரோடும்

இவ் வயின் அடைந்துளோரைக் காண்பென்' என்று

இராமன்

செவ்வையின் நிலத்தை வந்து சேர்ந்தது,

விமானம்தானும்.

எவ் வயின் உயிர்கட்கும், இராமன் ஏறிய

செவ்விய புட்பகம் நிலத்தைச் சேர்தலும்

அவ் அவர்க்கு அணுகிய அமரர் நாடு உய்க்கும்

எவ்வம் இல் மானம் என்று இசைக்கல் ஆயதால்.

 நீடு வேல் ஏற்றவற்கு இளைய நின்மலன்

வாடிய மனத்தனாய் வசிட்டன் முன் வர,