|
அன்றி - பொய் கூறிய
உனது வாய் புழுத்தல் அன்றி, பொய்யா மெய்
வந்த என் வாய் மனம் வேவல என்று சொன்னான் - பொய் கூறாது
உண்மை கூறிய என் வாயும் உண்மையே நினைத்த என் மனமும்
வெந்துபோகுமா? போகாது என்று சொன்னான்.
'பொய்
கூறிய வாய் தானே புழுவாகும், வேகும்; என் வாய் பொய்
கூறவில்லையே! உன் வாய்தான் பொய் கூறியது; உன்வாய்தான்
புழுவாகத்தக்கது, வேகத்தக்கது' என்று கோசிகன் மறுப்புரை கூறினான்
என்க.
(37)
| |
வசிட்டனுக்குச்
சினமிகுதல் |
| 449. |
புனங்கொண்
டசெந்தீப் புயறாவி எழுந்த தேபோல்
மனங்கொண் டடங்காப் பெருவன்மை வசிட்டற் கெய்திக்
கனங்கொண் டகற்ப முடிவின்க ணுருத்தி ரன்போற்
சினங்கொண் டெழுந்தான் விழித்தீத்திசை தோறும் சிந்த. |
(இ - ள்.)
வசிட்டற்கு - வசிட்டனுக்கு, புனங் கொண்ட செந்தீ -
காட்டில் பற்றிய செந்நிறத் தீயானது, புயல் தாவி எழுந்ததே போல் -
மேகமண்டலத்தளவு தாவி உயர்ந்து சென்றதுபோல், மனம் கொண்டு
அடங்காப் பெரு வன்மை எய்தி - மனமுழுதிலும் பற்றிப் பிடித்துக்
கொண்டு அடங்காத பெரிய வலிமை அடைந்து, கனம் கொண்ட
கற்பமுடிவின்கண் - கனமான பிரம கற்பகால முடிவில் தேன்றுகின்ற,
உருத்திரன் போல் - காலாக்கினி உருத்திரன்போல, விழித்தீத் திசை
தோறுஞ் சிந்த - கண்ணிலுள்ள நெருப்பு நான்கு திசையும் பரவ, சினங்
கொண்டு எழுந்தான் - கோபித்து எழுந்தான்.
புயல் + தாவி - புயறாவி; உவமையணி.
கோசிகன் கூறிய சொற்கள் வசிட்டனுக்குச் சினத்தை
மூட்டின.
யுகமுடிவில் வரும் உருத்திரனைப்போலக் கண் சிவந்து சினந்து எழுந்தான்
என்க.
(38)
| |
விசுவாமித்திரனுக்குச்
சினமிகுதல் |
| 450. |
தாங்கிற்
றிலன்கௌ சிகன்றானும்அவ் வாறு சீற்றம்
ஓங்கக் கதித்துற் றனன்உற்றஅப் போதி ரண்டு
பாங்கிற் படுசெந் தழல்பம்பியுற் றங்கும் இங்கும்
நீங்கிற் றிலைநீள் கொழுந்தோடி நிமிர்ந்த தன்றே. |
(இ
- ள்.) கௌசிகன் தானும் தாங்கிற்றிலன் - விசுவாமித்திரனும்
பொறாதவனாய், அவ்வாறு சீற்றம் ஓங்க - அவ்விதமாகவே வசிட்டன்
கொண்ட வெகுளியளவு கோபம் பொங்கி எழ, கதித்து உற்றனன்
உக்கிரங்கொண்டு நின்றான், உற்ற அப்போது - கோபமுற்ற அப்பொழுது,
இரண்டு பாங்கில் படு செந்தழல் - இரண்டு பக்கங்களிலும் உண்டாகிய
சிவந்த சினத் தீயானது, பம்பி உற்று - மண்டி நெருங்கி. அங்கும் இங்கும்
நீங்கிற்றிலை - எப்பக்கங்களிலும் நீங்காதாகி, நீள் கொழுந்து ஓடி
நிமிர்ந்தது - நீண்ட சுவாலையாக ஓடி உயர்ந்தது.
|