|
(இ
- ள்.) அன்ன காலை அமைச்சனை நோக்கியே - அவ்வேளை
மன்னன் அமைச்சனைப் பார்த்து. என்னை நீ விற்று இவற்குப் பொன் ஈக
எனா - என்னை நீ விற்று இவனுக்குப் பொன் கொடுப்பாயாக என்று,
சொன்ன போதில் துணுக்கென ஏங்கி - சொன்னநேரத்தில் துணுக்கென்று
வருந்தி, எம் மன்ன கேள் என மந்திரி கூறுவான் - எம் மன்னனே
கேட்பாயாக என மந்திரி கூறத் தொடங்கினான்.
மந்திரி
சத்தியகீர்த்தியை நோக்கி 'என்னை விற்று இம் மறையவற்குக்
கூலி கொடுத்து விடுப்பாய்' என்று மன்னன் கூறினன், மந்திரி வருந்தி
அதனை மறுத்துக் கூறுகின்றான்.
(45)
| 952. |
அன்னை யாயெம
தாண்டகை யாகிய
நின்னை யான்விலை கூறுத னீதியோ
என்னை நீவிற் றிவற்குச் செலத்தகும்
பொன்னை நல்கென வீழ்ந்தடி பூண்டனன். |
(இ - ள்.) அன்னையாய் எமது ஆண்
தகையாகிய நின்னை -
எனக்குத் தாயாகியும் மன்னனாகியும் இருந்த உன்னை, யான் விலை
கூறுதல் நீதியோ - யான் விலை கூறி விற்றல் முறையாகுமோ?, என்னை
நீ விற்று இவற்குச் செலத் தகும் பொன்னை நல்கு என - என்னை நீ
விற்று இவனுக்குத் தரவேண்டிய பொன்னைக் கொடு என்று, வீழ்ந்தடி
பூண்டனன் - வீழ்ந்து அடிகளில் வணங்கினான்.
அமைச்சன் அரசனை நோக்கி 'நான் உன்னை விற்பது
நெறியல்ல;
நீ எனக்குத் தாய் போலவும், மன்னனாகவும் இருந்து என்னை
யாதரித்தவன். ஆதலால் என்னை விற்றுக் கொடு' என்று இயம்பினன்.
(46)
| 953. |
மண்ணில்
வீழ்ந்த அமைச்சனை மார்பணைத்
தொண்ணி லாவத னத்தொளி மாழ்கவே
கண்ணி னிற்புன லாட்டிக் கௌசிகன்
எண்ணும் நீர்மைக்கி தேற்கும தோவென்றான். |
(இ
- ள்.) மண்ணில் வீழ்ந்த அமைச்சனை - மண்ணில் வீழ்ந்து
வருந்தும் அமைச்சனை, மார்பு அனைத்து - மன்னன் மார்போடு
அணைத்துக்கொண்டு, ஒள் நிலா வதனத்து ஒளி மாழ்கவே - ஒளிமிக்க
நிலாப்போன்ற முகத்தில் ஒளி நீங்கும்படி, கண்ணினிற் புனல் ஆட்டி -
கண்ணின் நீரால் முழுகச்செய்து, கௌசிகன் எண்ணும் நீர்மைக்கு இது
ஏற்குமதோ என்றான் - கௌசிகன் நினைக்கின்ற தன்மைக்கு இது
பொருந்துமோ? என்றான்.
மண்ணில்
விழுந்துகிடந்த மந்திரியை எடுத்து மார்போடு
அணைத்துப் புலம்பினான் மன்னன். 'முனிவன் எண்ணியிருக்கும்
எண்ணத்திற்கு உன்னை விற்பது பொருத்தமாகுமோ? பொருந்தாது'
என்றான். 'நானே அம் முனிவனுக்குக் கொடுக்கவேண்டிய கடமை
யுள்ளவன்; அம் முனிவன் கருத்தும் அதுவே' என்றான்.
(47)
|