|
| (20) |
என்றீங்கு
அலர்பாடு பெற்றமை யானுரைப்பக் கேட்டுப்
புலர்வாடு நெஞ்சம் புறங்கொடுத்துப் போன
மலர்தலை வெற்பன் வரைவானும் போலும்
முலையினால் மாமதுரை கோளிழைத்தாள் காதல்
தலைவனை வானோர் தமராரும் கூடிப்
பலர்தொழு பத்தினிக்குக் காட்டிக் கொடுத்த
நிலையொன்று பாடுதும் யாம்
|
|
|
என்று ஈங்கு - என்று இவ்வாறாக, அலர் பாடு பெற்றமை யான் உரைப்பக் கேட்டு - நம் களவொழுக்கத்தின்
அலர் சிறந்த தன்மையினை யான் அவனுக்குக் கூற அதனைக் கேட்டு, புலர் வாடு நெஞ்சம் புறங்கொடுத்துப்
போன - புலர்ந்து வாடுகின்ற உள்ளம் தன் பின்னே கிடக்கப் போன, மலர் தலை வெற்பன்
வரைவானும் போலும் - பரந்த இடத்தினையுடைய வெற்பன் மணத்தலுஞ் செய்வான் போலும் ஆதலால்,
முலையினால் மா மதுரை கோள் இழைத்தாள் காதல் தலைவனை - தன்னொரு முலையானே சிறந்த
மதுரை நகரினை எரிகொள்ளச் செய்தாளாய கண்ணகியின் காதலையுடைய கணவனை, வானோர் தமராருங்
கூடி - தேவர் சுற்றத்தார் யாவரும் சேர்ந்து, பலர் தொழு பத்தினிக்குக் காட்டிக் கொடுத்த
நிலை ஒன்று பாடுதும் யாம் -பலரும் வணங்கத் தக்க அக் கற்புடை யாளுக்குக் காட்டித் தந்த
ஒரு தன்மையினை யாம் பாடுவோம்;
அலர் - பலரறி பழிச்சொல். புலர்
வாடு நெஞ்சம் - புலர்ந்து வாடும் உள்ளம்; 1''வரிப்புனை
பந்து'' என்பதுபோல. நெஞ்சம் புறங்கொடுத்துப் போதல் - தன் உள்ளம் தலைவியின் மேலதாய்ச்
சேறல். போலும், ஒப்பில் போலி.
|
1
முருகு. 68.
|
|