இச் செய்யுளோடு,

   எனவரும் புறநானூற்றுச் செய்யுளை (358) ஒப்புநோக்குக.

   (இ - ள்.) காட்டுள் உப்பு இலி புழுக்கல் புலைமகன் உகுப்ப - சுடுகாட்டிலே உப்பு இல்லாத சோற்றைப் புலைமகன் நீருடன் சொரிய; யானும் ஏகக் கைப்பலி உண்டு வெள்ளில்மேல் கவிழ - யானும் அவன் ஒற்றைக் கையால் இட்ட அப் பலியை உண்டு பாடையின்மேற் கவிழ; நீரும் மைப்பொலி கண்ணின் நீரால் மனையகம் மெழுகி வாழ - நீவிரும் மைவிளங்கும் கண்ணீரினால் வீட்டை மெழுகி வாழ; இப்பொருள் வேண்டுகின்றீர் - இப் பயனில்லாத பொருளை விரும்புகின்றீர்; நீர் இதனைக் கேண்மின் என்றான் - (அதனை விட்டு) நீவிர் இப் பயனுறு பொருளைக் கேண்மின் என்றான்.

   (வி - ம்.) இக் காலத்திற் 'புலைமகன்' என்பான் 'வெட்டியான்' எனப்படுகின்றான். ”புலைமகன் என்றார் புரோகிதனை; அவன் தன் குலத்திற்குரியன செய்யாது, அரசன் குலத்திற்குரிய தொழில்களை மேற்கொண்டு நிற்றலின்; 'புலையன் ஏவப் புன்மேல் அமர்ந்துண்டு' (புறநா. 360) என்றும், 'இழிபிறப்பினோன் ஈயப்பெற்று' (புறநா. 363)என்றும் பிறருங் கூறினார்; நாவிதனுமாம்” என்பர் நச்சினார்க்கினியர். கவிழ்தல் - முற்றுங்கெடுதல். (இறத்தல்)