பஞ்சவடியில் தங்கும் தன் விருப்பை இராமன் உரைத்தல்

    கேழ் கிளர் மௌலியான் கேட்டு உவந்தனன் - ஒளி விளங்கும்
முடியுடைய சடாயு அது கேட்டு மிகவும் மகிழ்ந்தவராக; தோட்டு
அலங்கலினீர் - பூவிதழையுடைய மாலை அணிந்தவர்களே; வள நாட்டின்
துறந்தீர் - வளப்பமுள்ள நாட்டை விட்டு நீங்கி வந்தவர்களானீர்; நீவிரும்
நல்நுதல் தானும் இக்காட்டில் வைகுதிர் - நீங்களும் நல்ல நெற்றியை
உடைய சீதையும் இந்த வனத்தில் தங்கி வாழுங்கள்; யான் காக்குவென்
என்றான் - நான் உங்களை எல்லாம் காப்பேன் எனக் கூறினார்.

     சடாயு முடியுடையவர் என்பதை முன்னரே 'நீளுறு மேருவின் நெற்றி
முற்றிய வாள் இரவியின் பொலி மௌலியான்தனை (2696) எனச் சுட்டுவார்;
கழுகுக்குள்ள உச்சிக் கொண்டை போன்ற மயிர்த் தொகுதியை மௌலி என
உரைத்தார் என்பர்.

     தோடு - பூவிதழ். தந்தையாம் தயரதன் மறைந்தாலும் நாடு விட்டுக்
காடு வந்தாலும் இராமன் முதலியோர்க்குத் தாம் காவலாய் இருப்பதாகக்
கூறும் சடாயுவின் கூற்றில் தந்தையுளம் வெளிப்படுகிறது.             38