அவ் அலங்கு நீர் ஆறு - அந்த அசைந்து ஓடுகிற நீரையுடைய
கோதாவரி எனும் நதி; வழு இலா வாய்மை மைந்தர் வனத்து உறை
வருத்தம் நோக்கி - குற்றம் இல்லாத மெய்ம்மை மொழியுடைய
இராமலக்குவர் காட்டில் வந்து வாழும் துன்ப நிலையைப் பார்த்து; எழுவுறு
காதலாரின் - அவர்கள் மேல் எழுந்த அன்பினார்போல்; இரைத்து
இரைத்து ஏங்கி ஏங்கி - அடிக்கடி பெருமூச்சு விட்டு மிகவும் இரங்கி;
பழுவ நாள் குவளைச் செவ்விக் கண்பனி பரந்து சோர - தொகுதியாக
உள்ள அன்றலர்ந்த நீல மலர்கள் ஆகிய அழகுள்ள கண்களிலிருந்து நீர்த்
துளிகள் எங்கும் பரவி வழிய; அழுவது ஒத்தது - புலம்பி அழுவதைப்
போன்றிருந்தது; ஆல், மன், ஓ - என்பன அசைகள்.

     அலங்குதல் - அசைந்தாடுதல் வழுஇலா வாய்மை என்பது
தண்டகாரணிய முனிவர்களுக்கு, அவர்களை அரக்கரின் கொடுமையிலிருந்து
விடுவிக்கக் கூறிய மொழிகளை நிறை வேற்ற நிற்பவர் எனலாம். மேலும்,
தம் தந்தை கைகேயிக்குக் கொடுத்த வரத்தின் மெய்ம்மையைக்காக்க
வனம்புகுந்த மைந்தர் எனலும் பொருந்தும் கண்ணுக்குக் குவளை; முந்திய
பாடலில் (2733) 'குவளை ஒண் கண்' எனக் கூறியதை நோக்குக. கண்பனி -
கண்ணீர். பழுவம் என்பது காடு. இது ஆகுபெயராய்த் தொகுதியை
உணர்த்திற்று. குவளைக்காடு எனலுமாம். பின்னர் 'எல்லி அம் குவளைக்
கானத்து' (2737) எனவும் வருதல் காண்க. குவளை மலரில் தோன்றும் தேன்
வழிவதைக் கண்ணீர் (கள்+நீர்) வடிப்பதாகக் கொள்வாரும் உளர்.
கோதாவரியைச் சேர்ந்த காலம் பனிக்காலத்திற்குச் சற்று முந்தியது.
ஆதலால் பனி என்பதற்கு பனி நீர்த்துளி எனவும் கூறுவர்.

     இரைத்து இரைத்து, ஏங்கி ஏங்கி எனும் அடுக்குகள் மிகுதி குறித்து
நின்றன. உருவகமும், தற்குறிப்பேற்ற அணியும் இப்பாடலில்
அமைந்துள்ளன.                                               3