முகப்பு		தொடக்கம்
இருது நுகர்வு

2668.	கார் கொள் குன்று அன கண் கவர் தோளினான் நீர் கொள் நீர் அணி நின்று கனற்றலின் வார் கொள் மென் முலை வம்பு அணி கோதையார் ஏர் கொள் சாயல் உண்டாடும் மற்று என்பவே

2669.	முது வேனில் வேனில் வாய்க் கதிர் வெம்பலின் மேல் நிலைத் தேன் உலாம் குளிர்ச் சந்தனச் சேற்றிடைத் தான் உலாய்த் தடம் மென் முலைத் தங்கினான் பால் நிலாக் கதிர் பாய்தரு பள்ளியே

2670.	முழுதும் மெய்ந் நலம் மூழ்கலின் நீர் சுமந்து எழுது கண் இரங்கப் புருவக் கொடி தொழுவ போல் முரியச் சொரி பூஞ் சிகை அழுவ போன்று அணி நித்திலம் உக்கவே

2671.	எழுத்தின் பாடலும் ஆடலும் என்று இவை பழுத்த கற்பகப் பன் மணிக் கொம்பு அனார் அழுத்தி அன்ன அணிவளைத் தோள் மிசைக் கழிக்கும் ஐங் கணைக் காமற்கும் காமனே

2672.	கார் நீர் துளும்பு வயிற்றின் நிழல் முகில் பார் துளும்ப முழங்கலின் பல் கலை ஏர் துளும்ப வெரீஇ இறைவன் தழீஇக் கார் துளும்பு கொம்பின் கவின் எய்தினார்

2673.	இழிந்து கீழ்நிலை இன் அகில் சேக்கை மேல் கிழிந்து சாந்து அழியக் கிளர் மென் முலை தொழிந்து மட்டு ஒழுகத் துதை தார் பொர அழிந்த மேகலை அம் சிலம்பு ஆர்த்தவே

2674.	தேன் இறால் அன தீம் சுவை இன் அடை ஆன் அறா முலைப் பால் அமுது அல்லது ஒன் றானும் மேவலர் அச்சுறவு எய்திய மான் அறா மட நோக்கியர் என்பவே

2675.	கூதிர் கூதிர் வந்து உலாவலின் குவவு மென் முலை வேது செய் சாந்தமும் வெய்ய தேறலும் போது அவிழ் மாலையும் புகையும் சுண்ணமும் காதலித்தார் கருங் குவளைக் கண்ணினார்

2676.	சுரும்பு நின்று அறா மலர்த் தொங்கலார் கவின் அரும்பு கின்றார் கடல் அமிர்தமே எனா விரும்பு கின்றான் இளவேனில் வேந்தன் ஐஞ் சரங்கள் சென்று அழுத்தலின் தரணி மன்னனே

2677.	குழை முகம் இடவயின் கோட்டி ஏந்திய அழல் நிறத் தேறல் உள் மதி கண்டு ஐ என நிழல் முகப் பகை கெடப் பருகி நீள் விசும்பு உழல் எனா நோக்குவாள் மதி கண்டு ஊடினாள்

2678.	பருகினேற்கு ஒளித்து நீ பசலை நோயொடும் உருகிப் போய் இன்னும் அற்று உளை என்று உள் சுடக் குருதி கண் கொளக் குணமாலை ஊடினாள் உருவத் தார் உறத் தழீஇ உடற்றி நீக்குவான்

2679.	நங்கை நின் முக ஒளி எறிப்ப நல்மதி அங்கு அதோ உள் கருத்து அழகின் தேய்ந்தது மங்கை நின் மனத்தினால் வருந்தல் என்று அவள் பொங்கு இள வன முலை பொருந்தினான் அரோ

2680.	முன்பனி கொங்கு விம்மு பூங் கோதை மாதரார் பங்கயப் பகைப் பருவம் வந்து என எங்கும் இல்லன எலி மயிர்த் தொழில் பொங்கு பூம் புகைப் போர்வை மேயினார்

2681.	கூந்தல் இன் புகைக் குவவு மென் முலைச் சாந்தம் ஏந்திய தமால மாலையும் ஆய்ந்து தாங்கினார் அரவ மேகலை காய்ந்து நித்திலம் கடிய சிந்தினார்

2682.	அளிந்த தீம் பழம் இஞ்சி ஆர்ந்த நீர் விளைந்த வல் விளைவு அரிசி வேரியும் வளைந்த மின் அனார் மகிழ்ந்து சண்பகம் உளைந்து மல்லிகை ஒலியல் சூடினார்

2683.	தொத்து உடை மலர்த் தொங்கல் கண் பொர முத்து உடை முலைக் கண் கண் நொந்த என்று எய்த்து அடிச் சிலம்பு இரங்கும் இன் குரல் கைத்து எடுத்தலின் காமம் தாழ்ந்ததே

2684.	பொன் பனிப்பு உறும் பொற்பினார் நலம் அன்பன் இத்தலை அணங்க அத்தலை முன் பனித் தலை முழுதும் நீங்கிப் போய்ப் பின் பனித்தலை பேண வந்ததே

2685.	பின் பனி வெள்ளி லோத்திரம் விளங்கும் வெண் மலர்க் கள் செய் மாலையார் கண் கொளாத் துகில் அள்ளி ஏந்திய அரத்த அல்குலார் ஒள் எரிம் மணி உருவப் பூணினார்

2686.	செந் நெருப்பு உணும் செவ் எலி மயிர் அந் நெருப்பு அளவு ஆய் பொன் கம்பலம் மன்னர் உய்ப்பன மகிழ்ந்து தாங்கினார் என்னர் ஒப்பும் இல்லவர்கள் என்பவே

2687.	ஆடல் இன் சுவை அமர்ந்து நாள் தொறும் பாடல் மெய்ந் நிறீஇப் பருகிப் பண் சுவைத்து ஓடு மா மதி உரிஞ்சும் ஒண்பொனின் மாடக் கீழ் நிலை மகிழ்ந்து வைகினார்

2688.	புரிக் குழல் மடந்தையர் பொம்மல் வெம் முலை திருக் கழல் குருசில் தார் திளைக்கும் போரினுள் செருக் குரல் சிறு பறை சிலம்பு கிண்கிணி அரிப் பறை மேகலை ஆகி ஆர்த்தவே

2689.	ஏச் செயாச் சிலை நுதல் ஏழைமார் முலைத் தூச் செயாக் குங்குமம் துதைந்த வண்டு இனம் வாய்ச்சியால் இட்டிகை செத்தும் மாந்தர் தம் பூச் செயா மேனி போல் பொலிந்து தோன்றுமே

2690.	இளவேனில் குரவம் பாவை கொப்புளித்துக் குளிர் சங்கு ஈர்ந்த துகளே போல் மரவம் பாவை வயிறு ஆரப் பருகி வாடை அது நடப்ப விரவித் தென்றல் விடு தூதா வேனிலாற்கு விருந்து ஏந்தி வரவு நோக்கி வயா மரங்கள் இலை ஊழ்த்து இணர் ஈன்று அலர்ந்தனவே

2691.	இளி வாய்ப் பிரசம் யாழ் ஆக இரும் கண் தும்பி குழல் ஆகக் களிவாய்க் குயில்கள் முழவு ஆகக் கடிபூம் பொழில்கள் அரங்கு ஆகத் தளிர் போல் மடவார் தணந்தார் தம் தடம் தோள் வளையும் மாமையும் விளியாக் கொண்டு இங்கு இள வேனில் விருந்தா ஆடல் தொடங்கினான்

2692.	வேனில் ஆடும் விருப்பினால் வியன் காய் நெல்லிச் சாந்து அரைத்து நான எண்ணெய் கதுப்பு உரைத்து நறுநீர் ஆடி அமிர்து உயிர்க்கும் தேன் ஆர் அகிலின் புகை சேர்த்தி வகுத்து நாவிக் குழம்பு உறீஇ ஆனாப் பளித நறுஞ் சுண்ணம் உகிரின் உழுது ஆங்கு அணிந்தாரே

2693.	முத்தார் மருப்பின் இடை வளைத்த முரண் கொள் யானைத் தடக்கையின் ஒத்தேர் உடைய மல்லிகையின் ஒலியல் மாலை உறுப்பு அடக்கி வைத்தார் மணி நூற்றன ஐம்பால் வளைய முடித்து வான் கழுநீர் உய்த்து ஆங்கு அதனுள் கொள அழுத்திக் குவளை செவித் தாது உறுத்தாரே

2694.	புகை ஆர் வண்ணப் பட்டு உடுத்துப் பொன் அம் கலைகள் புறம் சூழ்ந்து நகை ஆர் கவுள கிண்கிணியும் சிலம்பும் நாய் நாச் சீறடி மேல் பகை கொண்டார் போல் சுமாஅய்க் கண்பின் பரூஉக் காம்பு அனைய கணைக் கால் சூழ்ந்து அகை ஆர்ந்து இலங்கும் பரியகம் தாமே கவினச் சேர்த்தினார்

2695.	பிடிக்கை வென்று கடைந்தன போல் பஞ்சி ஆர்ந்த திரள் குறங்கு கடித்துக் கிடந்து கவின் வளரும் காய் பொன் மகரம் கதிர் முலை மேல் உடுத்த சாந்தின் மிசைச் செக்கர் ஒளி கொள் முந்நாள் பிறை ஏய்ப்பத் துடிக்கும் கதிர் சேர் துணை முத்தம் திருவில் உமிழ்ந்து சுடர்ந்தனவே

2696.	குழியப் பெரிய கோல் முன்கை மணி ஆர் காந்தள் குவி விரல் மேல் கழியப் பெரிய அருவிலைய சிறிய மணி மோதிரம் கனலத் தழியப் பெரிய தட மென் தோள் சலாகை மின்னத் தாழ்ந்து இலங்கும் விழி கண் மகர குண்டலமும் தோடும் காதில் மிளர்ந்தனவே

2697.	நாண் உள் இட்டுச் சுடர் வீச நல் மாணிக்க நகுதாலி பேணி நல்லார் கழுத்து அணிந்து பெருங் கண் கருமை விருந்து ஊட்டி நீள் நீர் முத்தம் நிரை முறுவல் கடுச் சுட்டு உரிஞ்சக் கதிர் உமிழ்ந்து தோள் நீர்க் கடலுள் பவள வாய்த் தொண்டைக் கனிகள் தொழுதனவே

2698.	மாலை மகளிர் அணிந்ததன் பின் பஞ்ச வாசம் கவுள் கொண்டு சோலை மஞ்ஞைத் தொழுதி போல் தோகை செம் பொன் நிலம் திவளக் காலில் சிலம்பும் கிண்கிணியும் கலையும் ஏங்கக் கதிர் வேலும் நீலக் குவளை நிரையும் போல் கண்ணார் காவில் இருந்தாரே

2699.	மணி வண்டு ஒன்றே நலம் பருக மலர்ந்த செந் தாமரைத் தடம் போலத் அணிவேல் மன்னன் நலம் பருக அலர்ந்த அம்பு ஆர் மழைக் கண்ணார் பணி ஆர் பண்ணுப் பிடி ஊர்ந்து பரூஉக் கால் செந் நெல் கதிர் சூடித் தணியார் கழனி விளையாடித் தகை பாராட்டத் தங்கினார்

2700.	எண்ணற்கு அரிய குங்குமச் சேற்று எழுந்து நான நீர் வளர்ந்து வண்ணக் குவளை மலர் அளைஇ மணிக் கோல் வள்ளத்து அவன் ஏந்த உண்ணற்கு இனிய மது மகிழ்ந்தார் ஒலியல் மாலை புறம் தாழக் கண்ணக் கழு நீர் மெல் விரலால் கிழித்து மோந்தார் கனி வாயார்