முகப்பு		தொடக்கம்
நிலையாமை

2754.	இன்ன தன்மையின் அருமையின் எய்திய பொழுதே பொன்னும் வெள்ளியும் புணர்ந்து என வயிற்று அகம் பொருந்தி மின்னும் மொக்குளும் என நனி வீயினும் வீயும் பின்னை வெண்ணெயின் திரண்ட பின் பிழைக்கவும் பெறுமே

2755.	வெண்ணெய் ஆயது வீங்குபு கூன் புற யாமை வண்ணம் எய்தலும் வழுக்கவும் பெறும் அது வழுக்காது ஒண்மை வாள் மதி உருவொடு திரு எனத் தோன்றிக் கண் அனார் அழக் கவிழினும் கவிழும் மற்று அறி நீ

2756.	அழிதல் இன்றி அங்கு அருநிதி இரவலர்க்கு ஆர்த்தி முழுதும் பேர் பெறும் எல்லையுள் முரியினும் முரியும் வழு இல் பொய்கையுள் மலர் என வளர்ந்து மை ஆடிக் கெழீஇ யினாரொடும் கிளை அழக் கெடுதலும் கெடுமே

2757.	கெடுதல் அவ்வழி இல் எனின் கேள்விகள் துறைபோய் வடி கொள் கண்ணியர் மனம் குழைந்து அநங்கன் என்று இரங்கக் கொடையும் கோலமும் குழகும் தம் அழகும் கண்டு ஏத்த விடையில் செல்வுழி விளியினும் விளியும் மற்று அறி நீ

2758.	எரி பொன் மேகலை இலங்கு அரிச் சிலம்பொடு சிலம்பும் அரி பொன் கிண்கிணி அணி இழை அரிவையர்ப் புணர்ந்து தெரிவு இல் போகத்துக் கூற்றுவன் செகுத்திடச் சிதைந்து முரியும் பல்சன முகம் புடைத்து அகம் குழைந்து அழவே

2759.	கோதை மங்கையர் குவி முலைத் தடத்து இடைக் குளித்துக் காதல் மக்களைக் கண்டு உவந்து இனிதினில் கழிப்பப் பேது செய் பிணிப் பெரும் புலி பாய்ந்திடப் பிணம் ஆம் ஓத மாக் கடல் உடை கலத்தவர் உற்றது உறவே

2760.	காமம் பைப் பயக் கழியத் தம் கடைப் பிடி சுருங்கி ஊமர் போலத் தம் உரை அவிந்து உறுப்பினில் உரையாத் தூய்மையில் குளம் தூம்பு விட்டு ஆம் பொருள் உணர்த்தி ஈமம் ஏறுதல் ஒருதலை இகல் அமர் கடந்தோய்

2761.	தேம் கொள் பூம் கண்ணித் திருமுடித் திலக வெண் குடையோய் ஈங்கு இது அன்றியும் இமையவர் அமையலர்க் கடந்த தாங்கும் மா வண்கைச் சக்கரம் மிக்கு உயர் பிறரும் யாங்கணார் அவர் ஊரொடு பேர் எமக்கு உரையாய்