முகப்பு		தொடக்கம்
மக்கள் கதித் துன்பம்

2790.	தம்மை நிழல் நோக்கித் தாங்கார் மகிழ் தூங்கிச் செம்மை மலர் மார்பம் மட்டித்து இளையார் தோள் கொம்மைக் குழகு ஆடும் கோல வரை மார்பர் வெம்மை மிகு துன்பம் வேந்தே சில கேளாய்

2791.	ஈருள் தடி மூடி ஈண்டும் மலப் பண்டப் போர்வை புழு மொய்ப்பப் பொல்லாக் குடர் சூடிச் சார்தற்கு அரிதாகித் தான் நின்று அறா அள்ளல் நீர்வாய்ச் சுரம் போந்தார் தம்மை நினையாரோ

2792.	அம் சொல் மடவார் தம் ஆர்வக் களி பொங்க நெஞ்சத்து அயில் ஏற்றும் நீள் வெம் கழு ஊர்ந்தும் குஞ்சிக் களியானைக் கோட்டால் உழப்பட்டும் துஞ்சிற்று உலகு அந்தோ துன்பக் கடலுள்ளே

2793.	பண்ணார் களிறே போல் பாய் ஓங்கு உயர் நாவாய் கண்ணார் கடல் மண்டிக் காற்றில் கவிழுங்கால் மண்ணார் மணிப் பூணோய் மக்கள் உறும் துன்பம் நண்ணா நரகத்தின் நான்காம் மடி அன்றே

2794.	செந் தீப் புகை உண்டும் சேற்றுள் நிலை நின்றும் அந்தோ என மாற்றால் ஆற்றப் புடை உண்டும் தந்தீக எனா முன் கை வீக்கத் தளர்வுற்றும் நொந்தார் குடிச் செல்வர் நோன்மை நுகம் பூண்டார்

2795.	கண் சூன்றிடப் பட்டும் கால் கை களைந்து ஆங்கே அண்பல் இறக் கையால் ஆற்றத் தகர் பெற்றும் நுண் சாந்து அரைப்பார் போல் நோவ முழங்கையால் புண் செய்திடப் பட்டும் புன்கண் உழப்பவே

2796.	மாலைக் குடை மன்னர் வையம் அகற்றுவான் காலைக் கதி துன்பம் காவல் பெருந் துன்பம் சோலை மயில் அன்னார் தோள் சேர்விலர் ஆயின் வேலைக் கடலே போல் துன்பம் விளையுமே

2797.	ஊன் சேர் உடம்பு என்னும் ஓங்கல் மரச் சோலை தான் சேர் பிணி என்னும் செந் தீக் கொடி தங்கிக் கான் சேர் கவின் என்னும் காமர் மலர் வாடத் தேன் சேர் மலர் மார்ப தீத்திட்டு இறக்குமே

2798.	கொட்டுப் பிடி போலும் கூனும் குறள் ஆமை விட்டு நடப்பன போல் சிந்தும் விளைந்து சீ அட்டும் உயவு நோய் அல்லாப் பிற நோயும் பட்டார் உறு துன்பம் பன்னிச் சொலலாமோ

2799.	வேட்டன பெறாமை துன்பம் விழை நரைப் பிரிதல் துன்பம் மோட்டு எழில் இளமை நீங்க மூப்பு வந்து அடைதல் துன்பம் ஏட்டு எழுத்து அறிதல் இன்றி எள்ளற்பாடு உள்ளிட்டு எல்லாம் சூட்டு அணிந்து இலங்கும் வேலோய் துன்பமே மாந்தர்க்கு என்றான்