முகப்பு		தொடக்கம்
சேணிகன் வரவு

3041.	மட்டு அலர் வன மலர்ப் பிண்டி வாமனார் விட்டு அலர் தாமரைப் பாதம் வீங்கு இருள் அட்டு அலர் பருதியின் அளிக்கச் செல்லும் நாள் பட்டது ஓர் பொருளின் இனிப் பழிச்சு கின்றதே

3042.	கயல் இனம் உகளிப் பாய முல்லை அம் பொதும்பில் காமர் புயல் இனம் மொக்குள் வன்கண் குறுமுயல் புலம்பிக் குன்றத்து அயல் வளர்கின்ற ஆமான் குழவியோடு இரிந்து செந்நெல் வயல் வளர் கரும்பில் பாயும் மகத நாடு என்பது உண்டே

3043.	இரும் பிடி தழீஇய யானை இழி மதம் கலந்து சேறாய்ச் சுரும்பொடு மணி வண்டு ஆர்க்கும் துகில் கொடி மாட வீதிப் பெருங் கடி நகரம் பேசின் இராசமா கிருகம் என்பர் அருங் கடி அமரர் கோமான் அணிநகர் ஆயது ஒன்றே

3044.	எரி மிடைந்த அனைய மாலை இன மணி திருவில் வீசும் திருமுடி ஆர மார்பின் சேணிகன் என்ப நாமம் அருமுடி மன்னர் சூழ அலர் அணி பிண்டி வேந்தன் திருவடி விருந்து செய்வான் திரள் முரசு அறைவித்தானே

3045.	பொன் நா வழியால் புகழ் நா வழித்து ஆய்ந்த மெல் கோல் மின் ஆர் மணிப் பூணவன் மேவி விண்காறும் நாறும் முன்னோர் வகுத்த முக வாசம் பொதிந்த வெந்நீர் மன் ஆர வாய்க் கொண்டு உமிழ்ந்தான் மணிமாலை வேலோன்

3046.	தீம் பால் நுரை போல் திகழ் வெண் பட்டு உடுத்து வண்டு ஆர் தேம் பாய சாந்தம் மெழுகிக் கலன் தேறல் மாலை தாம் பால தாங்கிப் புகழ் தாமரைக் குன்றம் அன்ன ஆம் பால் மயிர் வேய்ந்து அயிராவணம் ஏறினானே

3047.	எறி சுரும்பு அரற்றும் மாலை எரி மணிச் செப்பு வெள்ளம் பொறிவரி வண்டு பாடும் பூஞ் சுண்ணம் நிறைந்த பொன் செப்பு அறிவரிது உணர்வு நாணித் தலை பனித்து அஞ்சும் சாந்தம் செறி இரும் பவழச் செப்புத் தெண்கடல் திரையின் நேரே

3048.	வந்து தேன் மயங்கி மூசு மலயச் செஞ் சாந்தம் ஆர்ந்த சந்தனச் செப்பும் கங்கை தரு மணல் அலகை ஆற்றாச் சுந்தரம் பெய்த யானைத் தூ மருப்பு இயன்ற வெண் செப்பு அந்தரத்து அலர்ந்த பல் மீன் எனைத்து உள அனைத்தும் மாதோ

3049.	மை பொதி குவளை வாள் கண் மல்லிகைக் கோதை நல்லார் நெய் பொதி நெஞ்சின் மன்னர் நிலம் பிறக்கிடுவ போலும் கொய் சுவல் புரவி மான்தேர் குழுமணி ஓடை யானை மெய் பொதிந்து உயர்ந்த கோமான் விரைப் பலி சுமந்த அன்றே

3050.	கொடிக் குழாம் குஞ்சி பிச்சக் குழாம் நிறை கோல மாலை முடிக் குழாம் மூரி வானம் பால் சொரிகின்றது ஒக்கும் குடைக் குழாம் இவற்றின் பாங்கர்க் குளித்தது குளிர் சங்கு ஆர்க்கும் படைக் குழாம் பாரில் செல்லும் பால் கடல் பழித்த அன்றே

3051.	கனை கடல் கவரச் செல்லும் கண மழைத் தொகுதி போலும் நனை மலர்ப் பிண்டி நாதன் நல் அறம் கொள்ளை சாற்றிப் புனை முடி மன்னர் ஈண்டிப் பொன் எயில் புறத்து விட்டார் வினை உடைத்து இன்ப வெள்ளம் விரும்பிய வேட்கையானே

3052.	வண்டு சூழ் பூப்பலி சுமந்து தான் வலம் கொண்டு சூழ்ந்து எழுமுறை இறைஞ்சிக் கோன் அடி எண்திசை அவர்களும் மருள ஏத்தினான் வெண் திரைப் புணரி சூழ் வேலி வேந்தனே

3053.	பகல் வளர் பவழச் செந்தீப் பருதி முன் பட்டதே போல் இகல் வினை எறிந்த கோமான் இணை அடி ஒளியின் தோன்றாது அகல் விசும்பு உறையும் தேவர் ஒளி அவிந்து இருப்ப மன்னன் முகில் கிழி மதியம் போலும் முனிக்குழாம் நோக்கினானே

3054.	கண் வெறி போக ஆங்கு ஓர் கடுந் தவன் உருவம் நோக்கி ஒண் நெறி ஒருவிக் கோமான் ஒளி திரண்டு இருந்ததாம் கொல் விண் நெறி வழுவி வீழ்ந்த விண்ணவன் ஒருவன் கொல் என்று எண் நெறி யாதும் ஓராது இருந்து இது கூறினானே

3055.	விளங்கு ஒளி விசும்பு அறுத்து இழிந்து விண்ணவன் இளங் கதிர் எனத் துறந்து இருப்பக் கண்டனம் வளம் கெழு முக்குடை அடிகள் வாய்மொழி துளங்கினன் எனத் தொழுது இறைஞ்சினான் அரோ

3056.	மன்னவ கேள்மதி வானில் வாழ்பவர் பொன் இயல் கற்பகப் போக பூமியார் என்னதும் துறவலர் இறைவன் வாய்மொழி சொன்ன ஆறு அல்லது எப்பொருளும் தோன்றுமே

3057.	அடிகளுக்கு இடம் மருங்கு இருந்த ஆய் மலர்க் கடி கமழ் தாமரைக் கண்ணினான் இவன் வடிவமே வாய் திறந்து உரைக்கும் வானவன் ஒடிவறு பேர் ஒளி உட்கத் தக்கதே

3058.	திருவினோடு அகன்ற மார்பின் சீவக சாமி என்பான் உருவினோடு ஒளியும் நோக்கின் ஒப்புமை உலகின் இல்லை மருவினார் இமைத்து நோக்கின் மனம் பிறிது ஆகி நிற்பார் அரிது இவன் முகத்து நோக்கல் அழகு ஒளி அன்ன என்றான்