21.

புலால் மறுத்தல்

தகாது உயிர் கொல்வானின்

   மிகாமை இலை பாவம்
அவா விலையில் உண்பான்
   புலால் பெருகல் வேண்டும்
புகா வலை விலங்காய்ப்
   பொறாது பிற ஊன் கொன்று
அவா விலையில் விற்பானும்
   ஆண்டு அதுவே வேண்டுமால்.

உரை

22.	ஊன் உண்போரின் இழிதகைமை பிறவிக் கடல்அகத்து ஆராய்ந்து உணரின்
	தெறுவதில் குற்றம் இலார்களும் இல்லை அறவகை ஓரா விடக்கு மிசைவோர் குறைவின்றித் தம்சுற்றம் தின்றனர் ஆவர்.

உரை

23.	செவியறிவுறூஉ உயிர்கள் ஓம்புமின் ஊன்விழைந்து உண்ணன்மின்
	செயிர்கள் நீங்குமின் செற்றம் இகழ்ந்து ஒரீஇக் கதிகள் நல்லுருக் கண்டனிர் கைதொழு மதிகள் போல மறுவிலிர் தோன்றுவீர்

உரை

24.	தவத்தின் மாண்பு பொருளோடு போகம் புணர்தல் உறினும்
	அருளுதல் சான்ற அருந்தவம் செய்ம்மின் இருள்இல் கதிச் சென்று இனி இவண் வாரீர் தெருளல் உறினும் தெருண்மின் அதுவே.

உரை

25.

இதுவும் அது

தவத்தின் மேல்உரை தவத்திறை

   தனக்கு அலது அரிதே
மயக்கு நீங்குதல் மனம்மொழி
   யொடும்செயல் செறிதல்
உவத்தல் காய்தலொடு இலாது பல்
   வகை உயிர்க்கு அருளை
நயத்து நீங்குதல் பொருள்தனை
   அனையதும் அறி நீ.

உரை

26.	இணைவிழைச்சு எண் இன்றியே துணியும் எவ்வழியானும் ஓடும்
	உள்நின்று உருக்கும் உரவோர் உரைகோடல் இன்றாம் நண் இன்று ஏயும் நயவாரை நயந்து நிற்கும் கண் நின்று காமம் நனி காமுறு வாரை வீழ்க்கும்.

உரை

27.	இதுவும் அது சான்றோர் உவர்ப்பத் தனிநின்று
	பழிப்ப காணார் ஆன்றாங்கு அமைந்த குரவர் மொழிகோடல் ஈயார் வான்தாங்கி நின்ற புகழ்மாசு படுப்பர் காமன் தான்தாங்கி விட்ட கணைமெய்ப் படுமாயி னக்கால்.

உரை

28.	இதுவும் அது மாஎன்று உரைத்து மடல்ஏறுப மன்று தோறும்
	பூஎன்று எருக்கின் இணர்சூடுப புன்மைகொண்டே பேய்என்று எழுந்து பிறர் ஆர்ப்பவும் நிற்பர்காம நோய்நன்கு எழுந்து நனிகாழ்க்கொள்வது ஆயினக்கால்.

உரை

29.

இதுவும் அது

நக்கே விலாசிறுவர் நாணுவர்

    நாணும் வேண்டார்.
புக்கே கிடப்பர் கனவும்
    நினைகையும் ஏற்பர்
துற்றூண் மறப்பர் அழுவர் நனி
    துஞ்சல் இல்லார்
நற்றோள் மிகைபெரிது நாடுஅறி
    துன்பம் ஆக்கும்.

உரை

30.	இதுவும் அது அரசொடு நட்டவர் ஆள்ப விருத்தி
	அரவொடு நட்டவர் ஆட்டியும் உண்பர் புரிவளை முன்கைப் புனைஇழை நல்லார் விரகிலர் என்று விடுத்தனர் முன்னே.

உரை