| உரை |
| |
| 3. மகத காண்டம் |
| |
| 9. கண்ணி தடுமாறியது |
| |
கனவிற்
றோன்றக் காளையும் விரும்பி
மாசில் கற்பின் வாசவ
தத்தாய்
வன்க
ணாளனேன் புன்கண் டீர
160 வந்தனை
யோவென வாய்திறந் தரற்றப |
| |
(இதுவுமது)
157 - 160 : காளையும்............அரற்ற |
| |
(பொழிப்புரை) அதுகண்ட
உதயண குமரனும் அக்கனவிலேயே
அவளைப் பெரிதும் விரும்பிக் குற்றமற்ற
கற்பினையுடைய
வாசவதத்தாய்! கண்ணோட்டமற்ற என்னுடைய துன்பம்
தீர்தற்
பொருட்டு என்பால் அருள்கொண்டு நீயே வலிய வந்தனையோ?
என்று தனது வாய் திறந்து புலம்பா நிற்ப; என்க, |
| |
(விளக்கம்) காளை ;
உதயணன். மாசு - குற்றம். வன்கண் -
கண்ணோட்ட மில்லாதவன். புன்கண் -
துன்பம். அரற்ற - புலம்ப |