7. வாசவதத்தை வந்தது
இதன்கண்: அமைச்சர் தனித்துத் துயிலா நின்ற உதயணன் பால் வாசவதத்தையைக் கொணர்ந்து விடுத்தலும், உதயணனுடைய நிலையும், வாசவதத்தை செயலும் உறங்கும் உதயணனுடைய செயலும், வாசவதத்தை வாளாவிருத்தலும், உதயணன் அரற்றலும், அமைச்சர் வாசவதத்தையை உதயணனிடமிருந்து பிரித்தலும், உதயணன் விழித்து அரற்றலும், வயந்தகன் உதயணனிடம் கூறலும், உதயணன் கூற்றும், வயந்தகன் கூற்றும், உதயணன் செயலும், அவன் வயந்தகனுக்குக் கூறலும் யூகியின் நிலைமையும், வாசவதத்தையின் நிலைமையும், உதயணன் யூகியை அறிந்துகொண்டு தழுவலும் வாசவதத்தை வருகையும் அவள் செயலும், உதயணன் சாங்கியத் தாயை நோக்கிக் கூறலும், யாவரும் நகர் செல்லுதலும் கூறப்படும்.

	ஆணை வேந்தன் அமர்ந்துதுயில் பொழுதின் வாள்நுதல் மாதரை மதியுடை அமைச்சர் அன்புயாத்து இயன்ற தன்பால் கணவன் மண்பால் செல்வ மாற்றி மற்றோர் 5 பெண்பால் செல்வம் பேணுதல் இன்மையும்	உரை

	எரிசின மொய்ம்பின் தரிசகன் தங்கை பண்பொடு புணர்ந்த பதுமா பதியையும் பொருபடை வேந்தனை வெரீஇப் புணர்த்த கருமக் காமம் அல்லது அவள்மாட்டு 10 ஒருமையின் ஓடாது புலம்பும் உள்ளமும் இரவும் பகலும் அவள்மாட்டு இயன்ற பருவரல் நோயோடு அரற்றும் படியும் இன்னவை பிறவும் நன்னுதல் தேற	உரை

	மறப்பிடைக் காட்டுதல் வலித்தனர் ஆகிச் 15 சிறப்புடை மாதரைச் சிவிகையில் தரீஇப் பெறற்குஅருங் கொழுநன் பெற்றி காண்கென ஆய்மணி விளக்கத்து அறையகம் புகுத்தலின	உரை

	மாமணித் தடக்கை மருங்கில் தாழ்தரத் தன்பால் பட்ட அன்பினன் ஆகிக் 20 கரண நல்லியாழ் காட்டுங் காலை மரணம் பயக்கும் மதர்வைத் தாயநின் கடைக்கண் நோக்கம் படைப்புண் அகவயின் அழல்நெய் பெய்தென்று ஆற்றேன் என்னை மழலைஅம் கிளவி மறந்தனை யோஎன 25 வாய்சோர்ந்து அரற்றா வாசம் கமழும் ஆய்பூந் தட்டத்து அகத்தோடு தெற்றிய தாமம் வாட்டும் காம உயிர்ப்பினன் கனவில் நினையுங் கணவனைக் கண்டே	உரை

	நனவினும் இதுவோ நறுந்தார் மார்பன் 30 தன்அலது இல்லா நன்நுதல் மகளிரை மறுதரவு இல்லாப் பிரிவிடை அரற்றுதல் உறுகடல் வரைப்பின் உயர்ந்தோற்கு இயல்பெனல் கண்டனென் என்னுந் தண்டா உவகையள்	உரை

	நூல்நெறி வழாஅ நுனிப்பொழுக்கு உண்மையின் 35 ஏனை உலகமும் இவற்கே இயைகெனக் கணவனை நோக்கி இணைவிரல் கூப்பி மழுகிய ஒளியினள் ஆகிப் பைஎனக் கழுமிய காதலொடு கைவலத்து இருந்த கோட பதியின் சேடுஅணி கண்டே 40 மகக்காண் தாயின் மிகப்பெரிது விதும்பிச்	உரை

	சார்ந்தனள் இருந்து வாங்குபு கொண்டு கிள்ளை வாயின் அன்ன வள்உகிர் நுதிவிரல் சிவப்பக் கதிஅறிந்து இயக்கலின் காதலி கைந்நயக் கரணம் காதலன் 45 ஏதம்இல் செவிமுதல் இனிதின் இசைப்ப	உரை

	வாசவ தத்தாய் வந்தனை யோஎனக் கூந்தல் முதலாப் பூம்புறம் நீவி ஆய்ந்த திண்தோள் ஆகத்து அசைஇ என்வயின் நினையாது ஏதிலை போல 50 நன்நுதல் மடவோய் நாள்பல கழிய ஆற்றிய வாறுஎனக்கு அறியக் கூறுஎன்	உரை

	மாற்றுஉரை கொடாஅள் மனத்தோடு அலமரீஇக் கோட்டுவனள் இறைஞ்சிக் கொடுங்குழை இருப்ப	உரை

	மயங்குபூஞ் சோலை மலைவயின் ஆடிப் 55 பெயர்ந்த காலை நயந்தனை ஒருநாள் தழையும் கண்ணியும் விழைவன தம்என வேட்டம் போகிய போழ்தில் கோட்டம் கூர்எரி கொளுவ ஆரஞர் எய்தி இன்னுயிர் நீத்த இலங்கிழை மடவோய் 60 நின்அணி எல்லாம் நீக்கி ஓராப் பின்அணி கொண்டு பிறளே போன்றனை	உரை

	எரிஅகப் பட்டோர் இயற்கை இதுவோ தெரியேன் எனக்கிது தெரியக் கூறுஎன ஆனா உவகையொடு அவள்மெய் தீண்டியும் 65 தேன்ஆர் படலைத் திருவளர் மார்பன் கனவென அறியான் காதலின் மறுத்தும்	உரை

	சினமலி நெடுங்கண் சேர்த்திய பொழுதின் வழுக்கில் சீர்த்தி வயந்தகன் அடைஇ ஒழுக்கியல் திரியா யூகியொடு உடனே 70 நாளை யாகும் நண்ணுவது இன்றுநின் கேள்வன் அன்பு கெடாஅன் ஆகுதல் துயிலுறு பொழுதின் தோன்றக் காட்டுதல் அயில்வேல் கண்ணி அதுநனி வேண்டித் தந்தேம் என்பது கேளெனப் பைந்தொடி	உரை

	தந்தேம் என்பது கேளெனப் பைந்தொடி 75 புனைகொல் கரையின் நினைவனள் விம்மி நிறைஇலள் இவளென அறையுநன் கொல்என நடுங்கிய நெஞ்சமொடு ஒடுங்கீர் ஓதி வெம்முலை ஆகத்துத் தண்எனக் கிடந்த எழுப்புரை நெடுந்தோள் மெல்என எடுத்து 80 வழுக்கில் சேக்கையுள் வைத்தனள் வணங்கி அரும்பெறல் யாக்கையின் அகலும் உயிர்போல் பெரும்பெயர்த் தேவி பிரிந்தனள் போந்துதன் ஈனாத் தாயோடு யூகியை எய்தப்	உரை

	போரார் குருசில் புடைபெயர்ந்து உராஅய் 85 மறுமொழி தாராய் மடவோய் எனக்கென உறுவரை மார்பத்து ஒடுக்கிய புகுவோன் காணான் ஆகிக் கையறவு எய்தி ஆனா இன்துயில் அனந்தர் தேறிப் பெருமணி பெற்ற நல்குர வாளன 90 அருமணி குண்டு கயத்திட் டாங்குத் துயிலிடைக் கண்ட துணைநலத் தேவியை இயல்புடை அம்கண் ஏற்றபின் காணாது அரற்றும் மன்னனை அருமறை நாவின்	உரை

	அரற்றும் மன்னனை அருமறை நாவின் வயத்தகு வயந்தகன் வல்விரைந்து எய்தி 95 இருளும் பகலும் எவ்வமொடு இரங்குதல் பொருள்அஃ தன்றே புரவலர் மாட்டெனக் காரணக் கிளவி கழறுவனன் காட்டத்	உரை

	தேரணி சேனைத் திறன்மீக் கூரிய பிடிமகிழ் யானைப் பிரச்சோ தனன்மகள் 100 வடிமலர்த் தடங்கண் வாசவ தத்தைஎன் பள்ளிப் பேரறை பைஎனப் புகுந்து நல்லியாழ் எழீஇ நண்ணுவனள் இருப்ப	உரை

	வாச வெண்ணெய் இன்றி மாசொடு பிணங்குபு கிடந்த பின்னுச்சேர் புறத்தொடு 105 மணங்கமழ் நுதலும் மருங்குலும் நீவி அழிவுநனி தீர்ந்த யாக்கையேன் ஆகிக் கழிபேர் உவகையொடு கண்படை கொளலும் மறுத்தே நீங்கினள் வயந்தக வாராய் நிறுத்தல் ஆற்றேன் நெஞ்சம் இனிஎனக்	உரை

	110 கனவில் கண்டது நனவின் எய்துதல் தேவர் வேண்டினும் இசைதல் செல்லாது காவ லாள கற்றோர் கேட்பின் பெருநகை இதுவெனப் பேர்த்துஉரை கொடாஅ ஆடலும் நகையும் பாடலும் விரைஇ 115 மயக்கமில் தேவி வண்ணங் கொண்டோர் இயக்கி உண்டுஈண்டு உறைவதை அதற்கோர் காப்பமை மந்திரம் கற்றனென் யான்என வாய்ப்பறை அறைந்து வாழ்த்துப்பல கூறி ஒருதலைக் கூற்றொடு திரிவிலன் இருப்பப்	உரை

	120 பண்டே போலக் கண்படை மம்மருள் கண்டேன் நானே கனவன்று ஆயின் மாறி நீங்குமோ மடமொழி தான்எனத் தேறியுந் தேறான் திருஅமர் மார்பன் நள்இருள் நீங்கலும் பள்ளி எழுந்து 125 காமர் சுற்றம் கைதொழுது ஏத்தத் தாமரைச் செங்கண் தகைபெறக் கழீஇக்	உரை

	குளம்புங் கோடும் விளங்குபொன் அழுத்திச் சேடுஅணி சேதா விளையன இன்னே கோடி முற்றிக் கொண்டனிர் வருகஎனத் 130 தெரிமலர்க் கோதைத் தேவியை உள்ளி அருமறை யாளர்க்கு எழுமுறை வீசி	உரை

	நனவில் கண்ட நன்னுதல் மாதரைக் கனவெனக் கொண்டலின் இனியோர்க்கும் உரையான் காமுறு நெஞ்சில் காதலர்ப் பிரிந்தோர்க்கு 135 ஏமுறு வேட்கை ஆகும் என்பது ஈதுகொல் என்னப் பற்பல நினைஇ இருந்த செவ்வியுள் வயந்தகன் குறுகி	உரை

	ஆனாச் செல்வத்து அந்தணன் மற்றுநாம் மேனாள் நிகழ்ந்த மேதகு விழுமத்து 140 அறம்பொருள் இன்பம் என்ற மூன்றினும் சிறந்த காதலி சென்றுழித் தரூஉம் மகதத்து எதிர்ந்த தகுதி யாளன் மதுகாம் பீர வனம்எனுங் காவினுள் புகுதந்து இருந்து புணர்க்கும் இன்வண் 145 சேறும் எழுகெனச் சிறந்தனன் ஆகி	உரை

	மாறா மகிழ்ச்சியொடு மன்னவன் விரும்பிக் கொடுஞ்சி நெடுந்தேர் கோல்கொள ஏறி நெடுங்கொடி வீதி நீந்துபு போகி வித்தக வினைஞர் சித்திரம் ஆக 150 உறழ்படச் செய்த ஒண்பூங் காவின் எறுழ்மிகு மொய்ம்பன் இழிந்தகம் புகவே	உரை

	நோயற எறியும் மருந்தோர் அன்ன வாய்மொழிச் சூழ்ச்சித் தோழற்கு உணர்த்தலின் குழன்ற குஞ்சி நிழன்றுஎருத்து அலைத்தரக் 155 கழுவாது பிணங்கிய வழுவாச் சடையினன் மறப்போர் ஆனையின் மதந்தவ நெருக்கி அறப்பேர் ஆண்மையின் அடக்கிய யாக்கையன் கல்உண் கலிங்கம் கட்டிய வரையினன் அல்ஊண் நீத்தலின் அஃகிய உடம்பினன் 160 வெற்ற வேந்தன் கொற்றம் கொள்கெனச் செற்றம் தீர்ந்த செய்தவச் சிந்தையன்	உரை

	நன்நுதல் அரிவையும் பொன்எனப் போர்த்த பசலை ஆக்கையொடு பையுள் எய்தி உருப்புஅவிர் மண்டிலத்து ஒருவயி னோடும் 165 மருப்புப் பிறையின் மிகச்சுடர்ந்து இலங்காது புல்எனக் கிடந்த நுதலினொடு அலமந்து இயல்பில் திரியா இன்பெருங் கிழவனை வியலக வரைப்பின் மேவர வேண்டி விரத விழுக்கலம் விதியுளி அணிந்து	உரை

	170 திரிதல் லில்லாச் செந்நெறிக் கொள்கையள் பொன்நிறை சுருங்கா மண்டிலம் போல நன்நிறை சுருங்காள் நாள்தொறும் புறந்தரூஉத் தன்னெறி திரியாத் தவமுது தாயொடும் விருத்துக் கோயிலுள் கரப்பறை இருப்ப	உரை

	175 யாப்புடைத் தோழன் அரசனோடு அணுகிக் காப்புடை முனிவனைக் காட்டினன் ஆக மாசின் மகதத்துக் கண்டோன் அல்லன் யூகி மற்றிவன் ஒளியலது எல்லாம் ஆகான் ஆகலும் அரிதே மற்றுஇவன் 180 மார்புற முயங்கலும் வேண்டும்என் மனன்என ஆராய் கின்றோற்கு அகலத்துக் கிடந்த பூந்தண் மாலையொடு பொங்குநூல் புரள இதுகுறி காண்என இசைப்பது போல நுதிமருப் பிலேகை நுண்ணிது தோன்ற	உரை

	185 ஐயந் தீர்ந்து வெய்துயிர்த்து எழுந்துநின்று ஊறில் சூழ்ச்சி யூகந்த ராய நாறிருங் கூந்தலை மாறிப் பிறந்துழிக் காணத் தருகுறு முனிவனை நீஇனி யாணர்ச் செய்கை உடைத்தது தெளிந்தேன் 190 வந்தனை என்றுதன் சந்தன மார்பில் பூந்தார் குழையப் புல்லினன் பொருக்கெனத்	உரை

	தீந்தேன் கலந்த தேம்பால் போல நகையுருத்து எழுதரு முகத்தன் ஆகித் துறந்தோர்க்கு ஒத்தது அன்றுநின் சிறந்த 195 அருள்வகை என்னா அகலுந் தோழனைப் பொருள்வகை ஆயினும் புகழோய் நீயினி நீங்குவை ஆயின் நீங்குமென் உயிரெனப்	உரை

	பூங்குழை மாதரைப் பொருக்கெனத் தம்மென்று ஆங்கவன் மொழிந்த அல்லல் நோக்கி 200 நன்னுதல் மாதரைத் தாயொடு வைத்த பொன்னணி கோயில் கொண்டனர் புகவே	உரை

	காரியம் இதுவெனச் சீரிய காட்டி அமைச்சர் உரைத்தது இகத்தல் இன்றி மணிப்பூண் மார்பன் பணித்தொழில் அன்மை 205 நல்ஆ சாரம் அல்லது புரிந்த கல்லாக் கற்பிற் கயத்தியேன் யானென நாண்மீ தூர நடுங்குவனள் எழுந்து	உரை

	தோள்மீ தூர்ந்த துயரம் நீங்கக் காந்தள் நறுமுகை கவற்று மெல்விரல் 210 பூண்கலம் இன்மையிற் புல்லெனக் கூப்பிப்	உரை

	பிரிவிடைக் கொண்ட பின்னணி கூந்தல் செருவடு குருசில் தாள்முதல் திவள உவகைக் கண்ணீர் புறவடி நனைப்பக் கருவி வானில் கார்த்துளிக் கேற்ற 215 அருவி வள்ளியின் அணிபெறு மருங்குலள் இறைஞ்சுபு கிடந்த சிறந்தோள் தழீஇச் செல்லல் தீரப் பல்லூழ் முயங்கி	உரை

	அகல நின்ற செவிலியை நோக்கித் துன்பக் காலத்துத் துணைஎமக் காகி 220 இன்பம் ஈதற்கு இயைந்துகை விடாது பெருமுது தலைமையின் ஒருமீக் கூரிய உயர்தவக் கிழமைநும் முடம்பின் ஆகிய சிற்றுப காரம் வற்றல் ; செல்லாது ஆல வித்தில் பெருகி ஞாலத்து 225 நன்றி ஈன்றது என்றவள்கு ஒத்த சலமில் அருண்மொழி சாலக் கூறி	உரை

	இரவிடைக் கண்ட வண்ணமொடு இலங்கிழை உருவம் ஒத்தமை உணர்ந்தனன் ஆகி ஆய்பெருங் கடிநகர் அறியக் கோயிலுள் 230 தேவியை எய்திச் சிறப்புரை பரப்ப இருங்கண் முரசம் பெருந்தெரு அறைதலின்	உரை

	மாநகர் உவந்து மழைதொட நிவந்த சேணுயர் மாடத்து மீமிசை எடுத்த விரிப்பூங் கொடியொடு விழவயர்ந்து இயற்றி 235 அமைச்சன் ஆற்றலும் நண்பினது அமைதியும் நயத்தகு நன்நுதல் இயற்பெரு நிறையும் வியத்தனர் ஆகி மதித்தனர் பகரப்	உரை

	பஞ்ச வண்ணத்துப் படாகை நுடங்கக் குஞ்சர எருத்தில் குடைநிழல் தந்த 240 புண்ணிய நறுநீர் துன்னினர் குழீஇ அரசனும் தேவியும் தோழனும் ஆடி விலைவரம்பு அறியா விழுத்தகு பேரணி தலைவரம் பானவை தகைபெற அணிந்து கூறுதற்கு ஆகாக் குறைவில் இன்பமொடு 245 வீறுபெற் றனரால் மீட்டுத்தலைப் புணர்ந்துஎன்.	உரை
7.வாசவத்தை வந்தது முற்றிற்று