10. பிரச்சோதனன் தூதுவிட்டது
இதன்கண்: வாயிலோன் பிரச்சோதனன் தூதர் வந்தமையை உதயணனுக்குத் தெரிவித்தலும்; பதுமை என்னும் தூதியின் இயல்பும், வாசவதத்தைக்குப் பிரச்சோதனன் அளித்த பொருள்களும், பதுமை பிரச்சோதனன் ஓலையை உதயணனிடம் அளித்தலும், அவன் அதனை வாங்குதலும், அவ்வோலையில் எழுதிய செய்தியும், உதயணன் பதுமையை வினவுதலும், பதுமை விடையளித்தலும், உதயணன் கூற்றும், அவன் பண்ணிகாரங்களைக் காணுதலும், வந்தோரை உபசரித்தலும், யூகிக்குக் கூறுதலும் கூறப்படும்.

	ஒருங்குநன்கு இயைந்தவர் உறைவுழி ஒருநாள் திருந்துநிலைப் புதவில் பெருங்கதவு அணிந்த வாயில் காவலன் வந்துஅடி வணங்கி ஆய்கழல் காலோய் அருளிக் கேண்மதி 5 உயர்மதில் அணிந்த உஞ்சையம் பெருநகர்ப் பெயர்வில் வென்றிப் பிரச்சோ தனன்எனும் கொற்ற வேந்தன் தூதுவர் வந்துநம் முற்றம் புகுந்து முன்கடை யாரென	உரை

	அந்தளிர்க் கோதையைப் பெற்றது மற்றவள் 10 தந்தை தந்த மாற்றமும் தலைத்தாள் இன்பம் பெருக எதிர்வனன் விரும்பி வல்லே வருக என்றலின் மல்கி	உரை

	வல்லே வருக என்றலின் மல்கிய மண்ணியல் மன்னர்க்குக் கண்என வகுத்த நீதி நன்நூல் ஓதிய நாவினள் 15 கற்றுநன்கு அடங்கிச் செற்றமும் ஆர்வமும் முற்ற நீங்கித் தத்துவ வகையினும் கண்ணினும் உள்ளே.............. குறிப்பின் எச்சம் நெறிப்பட நாடித் தேன்தோய்த் தன்ன கிளவியில் தெளிபடத் 20 தான்தெரிந்து உணருந் தன்மை அறிவினள்	உரை

	உறுப்புப்பல அறுப்பினும் உயிர்முதல் திருக்கினும் நிறுத்துப்பல ஊசி நெருங்க ஊன்றினும் கறுத்துப்பல கடிய காட்டினும் காட்டாது சிறப்புப்பல செயினும் திரிந்துபிறிது உரையாள் 25 பிறைப்பூண் அகலத்துப் பெருமகன் அவன்மாட்டுக் குறித்தது கூறுதல் செல்லாக் கொள்கையன்	உரை

	இன்னது செய்கென ஏவல் இன்றியும் மன்னிய கோமான் மனத்ததை உணர்ந்து முன்னியது முடிக்கும் முயற்சியள் ஒன்னார் 30 சிறந்தன பின்னும் செயினும் அறியினும் புறஞ்சொல் தூற்றாது புகழும் தன்மையள் புல்லோர் வாய்மொழி ஒரீஇ நல்லோர் துணிந்த நூற்பொருள் செவிஉளம் கெழீஇப் பணிந்த தீஞ்சொல் பதுமை என்னும் 35 கட்டுரை மகளொடு கருமம் நுனித்து	உரை

	விட்டுரை விளங்கிய விழுப்புகழ் ஆளரும் கற்ற நுண்தொழில் கணக்கரும் திணைகளும் காய்ந்த நோக்கின் காவ லாளரும் தேன்தார் மார்பன் திருநகர் முற்றத்துக்	உரை

	40 கைபுனைந் தோருங் கண்டு காணார் ஐஐந்து இரட்டி யவன வையமும் ஒள்இழைத் தோழியர் ஓரா யிரவரும் சேயிழை ஆடிய சிற்றில் கலங்களும் பாசிழை அல்குல் தாயர் எல்லாம் 45 தம்பொறி ஒற்றிய தச்சுவினைக் கூட்டத்துச் செம்பொன் அணிகலம் செய்த செப்பும்	உரை

	தாயும் தோழியும் தவ்வையும் ஊட்டுதல் மேயலள் ஆகி மேதகு வள்ளத்துச் சுரைபொழி தீம்பால் நுரைதெளித்து ஆற்றித் 50 தன்கை சிவப்பப் பற்றித் தாங்காது மகப்பா ராட்டும் தாயரின் மருட்டி முகைப்புரை மெல்விரல் பானயம் எய்த ஒளிஉகிர் கொண்டு வளைவாய் உறீஇச் சிறகர் விரித்து மெல்லென நீவிப் 55 பறவை கொளீஇப் பல்லூழ் நடாஅய்த் தன்வாய் மழலை கற்பித்து அதன்வாய்ப் பரத கீதம் பாடுவித்து எடுத்த மேதகு கிளியும் மென்நடை அன்னமும்	உரை

	அடுதிரை முந்நீர் யவனத்து அரசன் 60 விடுநடைப் புரவியும் விசும்புஇவர்ந்து ஊரும் கேடில் விமானமும் நீர்இயங்கு புரவியும் கோடி வயிரமும் கொடுப்புழிக் கொள்ளான் சேடிள வனமுலைத் தன்மகள் ஆடும் பாவை அணிதிறை தருகெனக் கொண்டுதன் 65 பட்டத் தேவிப் பெயர்நனி போக்கி எட்டின் இரட்டி ஆயிர மகளிரும் அணங்கி விழையவும் அருளான் மற்றென் வணங்கிறைப் பணைத்தோள் வாசவ தத்தைக்கு ஒருமகள் ஆகெனப் பெருமகன் பணித்த 70 பாவையும் மற்றதன் கோயிலும் சுமக்கும் கூனுங் குறளும் மேல்நாம் கூறிய	உரை

	நருமதை முதலா நாடக மகளிரும் ஆன்வீற் றிருந்த வரும்பெறல் அணிகலம் தான்வீற் றிருத்தற்குத் தக்கன இவைஎன 75 முடியுங் கடகமும் முத்தணி ஆரமும் தொடியும் பிறவும் தொக்கவை நிறைந்த முடிவாய்ப் பேழையும் முரசும் கட்டிலும் தவிசும் கவரியும் தன்கை வாளும் குடையும் தேரும் இடையறவு இல்லா 80 இருங்களி யானை இனமும் புரவியும் வேறுவே றாகக் கூறுகூறு அமைத்துக் காவல் ஒம்பிக் காட்டினிர் கொடுமின்என்று ஆணை வைத்த அன்னோர் பிறரும் நெருங்கிமேற் செற்றி ஒருங்குவந்து இறுப்பப்	உரை

	85 பழியில் ஒழுக்கில் பதுமை என்னும் கழிமதி மகளொடு கற்றோர் தெரிந்த கோல்வ லாளர் கொண்டனர் புக்குத்தம் கால்வல் இவுளிக் காவலன் காட்டத்	உரை

	தொடித்தோள் வேந்தன்முன் துட்கென்று இறைஞ்சினள் 90 வடிக்கேழ் உண்கண் வயங்கிழை குறுகி முகிழ்விரல் கூப்பி இகழ்விலள் இறைஞ்சி உட்குறும் உவணம் உச்சியில் சுமந்த சக்கர வட்டமொடு சங்குபல பொறித்த தோட்டுவினை வட்டித்துக் கூட்டுஅரக்கு உருக்கி 95 ஏட்டுவினைக் கணக்கன் ஈடறிந்து ஒற்றிய முடக்கமை ஓலை மடத்தகை நீட்டி	உரை

	மூப்பினும் முறையினும் யாப்பமை குலத்தினும் அன்பினும் கேளினும் என்றிவை பிறவினும் மாசனம் புகழும் மணிபுனைந்து இயற்றிய 100 ஆசனத்து இழிந்த அமைதிகொள் இருக்கையன	உரை

	சினைக்கெடிற்று அன்ன செங்கேழ்ச் செறிவிரல் தனிக்கவின் கொண்ட தகைய வாக அருமறை தாங்கிய அந்த ணாளரொடு பொருள்நிறை செந்நாப் புலவர் உளப்பட 105 ஏனோர் பிறர்க்கும் நாள்நாள் தோறும் கலன்நிறை பொழியக் கவியின் அல்லதை இலமென மலரா வெழுத்துடை அங்கையின் ஏற்றனன் கொண்டு வேற்றுமை இன்றிக் கோட்டிய முடியன் ஏட்டுப்பொறி நீக்கி 110 மெல்லென விரித்து வல்லிதின் நோக்கிப்	உரை

	பிரச்சோ தனன்எனும் பெருமகன் ஓலை உரைச்சேர் கழற்கால் உதயணன் காண்க இருகுலம் அல்லது இவணகத்து இன்மையின் குருகுலக் கிளைமை கோடல் வேண்டிச் 115 சேனையொடு சென்று செங்களம் படுத்துத் தானையொடு தருதல் தானெனக்கு அருமையின் பொச்சாப்பு ஓம்பிப் பொய்க்களிறு புதைஇ இப்படித் தருகென ஏவினேன் எமர்களை அன்றைக் காலத்து அந்நிலை நினையாது 120 இன்றைக் காலத்து என்பயந்து எடுத்த கோமான் எனவே கோடல் வேண்டினேன்	உரை

	ஆமான் நோக்கி ஆயிழை தன்னொடு மகப்பெறு தாயோடு யானும் உவப்பப் பெயர்த்துஎன் நகரி இயற்பட எண்ணுக 125 தன்அலது இலளே தையலும் தானும் என்அலது இலனே இனிப்பிறன் ஆகல்என் பற்றா மன்னனைப் பணிய நூறிக் கொற்றம் கொண்டதும் கேட்டனென் தெற்றென யான்செயப் படுவது தான்செய் தனன்இனிப்	உரை

	130 பாம்பும் அரசும் பகையும் சிறிதென ஆம்பொருள் ஓதினர் இகழார் இதனால் தேம்படு தாரோன் தெளிதலொன்று இலனாய் ஓங்குகுடை நீழல் உலகுதுயில் மடியக் குழவிகொள் பவரின் இகழாது ஓம்பிப் 135 புகழ்பட வாழ்க புகழ்பிறிது இல்லை	உரை

	ஆகிய விழுச்சீர் அரும்பெறல் அமைச்சன் யூகியை எமரொடும் உடனே விடுக்க கருமம் உண்டுஅவன் காணல்உற் றனென்என ஒருமையிற் பிறவும் உரைத்தவை எல்லாம் 140 பெருமையில் கொள்கெனப் பிரியாது புணர்த்த மந்திர விழுப்பொருள் மனத்தே அடக்கி வெந்திறல் வீரன் விளங்கிய முறுவலன்	உரை

	ஆனாக் காதல் அவந்திகை தன்னகர் மேநாள் காலை வெவ்வழல் பட்ட 145 தீயுண் மாற்றம் வாயல எனினும் உரைஎழுதி வந்தஇவ் ஓலையுள் உறாக்குறை பழுதால் என்று பதுமையை நோக்கப்	உரை

	பவழச் செவ்வாய் படிமையில் திறந்து முகிழ்விரல் கூப்பி முற்றிழை உரைக்கும் 150 பரும யானையிற் பற்றார் ஓட்டிய பெருமையின் மிக்கஎம் பெருமகன் தன்னோடு ஒருநாட்டுப் பிறந்த உயிர்புரை காதல் கண்ணுறு கடவுள் முன்னர் நின்றுஎன் ஒண்ணுதற்கு உற்றது மெய்கொல்என் றுள்ளிப் 155 படுசொல் மாற்றத்துச் சுடர்முகம் புல்லெனக் குடைகெழு வேந்தன் கூறாது நிற்பச்	உரை

	சினப்போர்ச் செல்வ முன்ன மற்றுநின் அமைச்சரோடு அதனை ஆராய்ந் தனன்போல் நூல்நெறி மரபின் தானறிவு தளரான் 160 தொடுத்த மாலை எடுத்தது போல முறைமையின் முன்னே தெரிய அவன்எம் இறைமகற்கு உரைத்தனன் இத்துணை அளவவள் மாய இருக்கையள் ஆய்வ தாமென நீட்ட மின்றுஅவள் நீயள விடினே 165 கூட்டம் எய்தும் நாளும் இதுவென இன்றை நாளே எல்லை ஆகச் சென்ற திங்கள் செய்தவன் உரைத்தனன்	உரை

	ஆணம் ஆகிய வருந்தவன் வாய்மொழி பேணும் ஆதலின் பெருமகன் தெளிந்தவன் 170 ஒத்த தோவது வத்தவ வந்தென வாழ்த்துபு வணங்கிய வயங்கிழை கேட்பத்	உரை

	தாழ்த்துணைத் தலைப்பொறிக் கூட்டம் போலப் பொய்ப்பின்று ஒத்தது செப்பிய பொருளென உறுதவன் புகழ்ந்து மறுவில் வாய்மொழி 175 மனத்தமர் தோழரொடு மன்னவன் போந்து திருக்கிளர் முற்றம் விருப்பொடு புகுந்து பல்வகை மரபின் பண்ணி காரம் செல்வனல் எல்லாஞ் செவ்விதிற் கண்டு	உரை

	பல்வகை மரபின் பண்ணி காரம் செல்வனல் எல்லாஞ் செவ்விதிற் கண்டு	உரை

	வந்தோர்க்கு ஒத்த இன்புறு கிளவி 180 அமிர்துகலந்து அளித்த அருளினன் ஆகித் தமர்திறந் தேவி தானுங் கேட்கென வேறிடம் பணித்தவர் வேண்டுவ நல்கி	உரை

	யாறுசெல் வருத்தம் ஊறுஇன்று ஓம்பி அவந்தியர் கோமான் அருளிட நூல்நெறி 185 இகழ்ந்துபிழைப் பில்லா வியூகி சென்றுஇவண் நிகழ்ந்ததுங் கூறிநின் நீதியும் விளக்கி நெடித்தல் செல்லாது வாவென வழிநாள் விடுத்தனன் அவரொடு விளங்கிழை நகர்க்குஎன்.	உரை
10.பிரச்சோதனன் தூதுவிட்டது முற்றிற்று