முகப்பு

தொடக்கம்

13. முகஎழுத்துக்காதை
இதன்கண்: மானனீகையைக் கண்ட உதயணன் செயலும், தேவியர் இருவரும் உதயணன்பால் வருதலும், உதயணன் தோழியரை அழைத்து வினவுதலும், அவன் வாசவதத்தையை வினவுதலும், அவள் சினந்துரைத்தலும், உதயணன் அவட்குக் கூறுதலும், உதயணன் மானனீகையை வினவுதலும், மானனீகை விடைகூறலும், உதயணன் செயலும், மானனீகை செயலும், அவன் செயலும், வாசவதத்தையின் முகவெழுத்தை மானனீகை காண்டலும், மானனீகை எழுத்தைக் கண்டு உதயணன் மீட்டும் எழுதி விடுதலும், மானனீகை மறுமொழி எழுதி விடுத்தலும், அது கண்டு உதயணன் மகிழ்தலும், மானனீகை மறைந்திருத்தலும், உதயணன் செயலும், வாசவதத்தை உதயணன் செயலை ஒற்றி வருமாறு காஞ்சனமாலையை விடுத்தலும், உதயணன் மானனீகையுடன் காதல் மொழி பேசிக் கலத்தலும், காஞ்சனமாலை அந்நிகழ்ச்சியை வாசவதத்தைக் குணர்த்தலும், வாசவதத்தை உதயணனைக் கண்டு கூறலும், அவன் வினவுதலும், அவள் விடை கூறலும், இருவரும் சொல்லாடுதலும், இருவரும் தனித்தனிச் செயல் செய்தலும், உதயணன் திகைத்தலும் வாசவதத்தை ஊடிச் செல்லலும் கூறப்படும்.

	விரைந்தனர் பெயர வேந்தன் காம சரம்பட நொந்து தளர்வுடன் அவணோர் பள்ளி அம்பலத்து உள்ளினி திருந்து மேவத் தகுமுறைத் தேவியர் வருகென 5 ஏவல் சிலதியர் தாமவர்க்கு உரைப்பக்	உரை

	காவல் வேந்தன் கரைந்ததற்கு அயிர்த்து மேவுகந் துகத்தியைக் கோயிலுள் மறைத்து மறுவில் தேவியர் இருவரும் வந்து திருவமர் மார்பனைத் திறத்துளி வணங்கலின்	உரை

	10 பெருகிய வனப்பின் பேணுந் தோழியர் புகுதுக என்றலும் புக்கவர் அடிதொழச் சுற்றமும் பெயருஞ் சொல்லுமின் நீரென முற்றிழை மாதரை முறைமுறை வினவலின் மற்றவர் எல்லாம் மறுமொழி கொடுப்பக்	உரை

	15 கொற்றவன் உரைக்கும் பொற்றொடித் திரளினைப் பாரான் பார்த்தொரு பைந்தொடி நின்னொடு வாராது ஒழிதல் கூறெனக் கூறலும்	உரை

	ஒழிந்த மாதர்க்கு உரைப்பதை உண்டெனில் தனித்துநீ கண்டருள் அவைக்குள் என்னெனப்	உரை

	20 படைமலி நயனம் கடைசிவப் பூரும் திறனவள் மொழியொடு தெளிந்தனன் ஆகிப் பற்றா மன்னன் படைத்தவும் வைத்தவும் உற்றவள் அறியும் உழையரில் தெளிந்தேன் மதிவேறு இல்லென வாசவ தத்தையும் 25 கரும முன்னிக் குருசில்..........	உரை

	பூக்கமழ் குழலி புகுந்தடி வணங்கலின் நோக்கினன் ஆகி வேற்படை வேந்தன் பைந்துணர்த் தொடையல் பாஞ்சா லரசற்கு மந்திர ஓலையும் வழக்கறை காவலும் 30 தந்திர நடாத்தலும் தகையுடைக் கோலம் அந்தப் புரத்திற்கு அணிதலும் எல்லாம் நின்னைச் சொல்லுவர் நன்நுதல் பெயரும் துன்னருஞ் சுற்றமும் முன்னுரை என்றலும்	உரை

	வாள்திறல் வேந்தனை வணங்கித் தன்கை 35 கூட்டின ளாகி மீட்டுஅவண் மொழிவோள் கோசலத்து அரசன் மாபெருந் தேவி மாசில் கற்பின் வசுந்தரி என்னும் தேன்இமிர் கோதை சேடி யேன்யான் மான னீகை என்பதென் நாமம்	உரை

	40 எம்மிறை படையை எறிந்தன ஓட்டிச் செம்மையில் சிலதியர் தம்மொடுஞ் சேரப் பாஞ்சா லரசன் பற்றிக் கொண்டு தேன்தேர் கூந்தல் தேவியர் பலருளும் தன்னமர் தேவிக்கு ஈத்த பின்றை 45 வண்ண மகளா இருந்தனென் அன்றி அருளியது யாதும் அறியேன் யானெனக் கடல்புரண் டெனப்பயந்து அழுதனள் நிற்ப்	உரை

	வாகை வேந்தன் மதித்தனன் ஆகிக் கேளுடை முறையால் கிளரொளி வனப்பின் 50 வாசவ தத்தைக்கும் வண்ண மகளாய் நாளும் புனைகென நன்னுதல் பெயர்ந்தவள்	உரை

	அடிமுதல் தொட்டு முடிஅள வாகப் புடவியின் அறியாப் புணர்ப்பொடு பொருந்தி ஓவியர் உட்கும் உருவக் கோலம் 55 தேவியைப் புனைந்தபின் மேவிய வனப்பொடு்	உரை

	காவலன் காட்டக் கண்டனன் ஆகி அழித்துஅலங் காரம் அறியாள் இவளெனப் பழித்தியான் புனைநெறி பாரெனப் புனைவோன் பற்றிய யவன பாடையில் எழுத்தவள் 60 கற்றனள் என்றெடுத்து உற்றவர் உரைப்ப கேட்டனன் ஆதலின் கோற்றொடி நுதல்மிசைப் பூந்தா தோடு சாந்துறக் கூட்டி்	உரை

	ஒடியா விழுச்சீர் உதயணன் ஓலை கொடியேர் மருங்குல் குயில்மொழிச் செவ்வாய் 65 மான னீகை காண்க சேணுயர் மாட மீமிசை மயில்இறை கொண்டென ஆடன் மகளிரொடு அமர்ந்தொருங்கு ஈண்டி முந்துபந் தெறிந்தோர் முறைமையில் பிழையாப் பந்துவிளை யாட்டினுள் பாவைதன் முகத்துச் 70 சிந்தரி நெடுங்கண்என் நெஞ்சகங் கிழிப்பக்	உரை

	கொந்தழல் புண்ணொடு நொந்துயிர் வாழ்தல் ஆற்றேன் அவ்வழழ் அவிக்குமா மருந்து கோல்தேன் கிளவிதன் குவிமுலை ஆகும் பந்தடி தான்உறப் பறையடி உற்றஎன் 75 சிந்தையும் நிலையும் செப்புதற்கு அரிதெனச் சேமம் இல்லாச் சிறுநுண் மருங்குற்கு ஆதார மாகி அதனொடு தளரா அருந்தனம் தாங்கி அழியுமென் நெஞ்சில் பெருந்துயர் தீர்க்கும் மருந்து தானே	உரை

	80 துன்றிய வேல்கண் தொழிலும்மெய் அழகும் பைங்கொள் கொம்பாப் படர்தரும் இந்நோய் ஆழ்புனல் பட்டோர்க்கு அரும்புணை போலச் சூழ்வளைத் தோளி காமநல் கடலில் தாழ உறாமல் கொள்க தளர்ந்துயிர் 85 சென்றால் செயன்முறை ஒன்றுமில் அன்றியும் அடுக்கிய இளமை தலைச்செலின் ஆந்தரக் கிடைப்பதில் இரப்போர்க்கு அளிப்பது நன்றென்	உரை

	நினைத்த வாசகம் நிரப்பின்று எழுத இடத்தளவு இன்மையில் கருத்துஅறி வோர்க்குப் 90 பரந்துரைத்து தென்னை பாவை இக்குறை இரந்தனென் அருளென இறைமகன் எழுதி மெல்லியற்கு ஒத்த இவைஎனப் புகழ்ந்து புல்லினன் தேவியைச் செல்கென விடலும்	உரை

	கோயில் குறுக வாய்வளை அணுகலும் 95 காவலன் புனைந்தது காண்எனக் கண்ட காசறு சிறப்பின் கோசலன் மடமகள் வாசகம் உணராக் கூசினள் ஆகிப் பெருமகன் எழுதிய பேர்அலங் காரத் திருமுகம் அழகுடைத் தெனமருட் டினளாய் 100 உட்கும் நாணும் ஒருங்குவந்து அடைய நற்பல கூறி அப்பகல் கழிந்தபின்	உரை

	வழிநாள் காலைக் கழிபெருந் தேவியைப் பழுதற அழகொடு புனைநலம் புனையாக் குங்குமம் எழுதிக் கோலம் புனைஇ 105 அங்கவள் நுதல்மிசை முன்பவள் எழுதிய பாடை கொண்டுதன் பெயர்நிலைக் கீடா நீல நெடுங்கண் நிரைவளைத் தோளி மறுமொழி கொடுக்கும் நினைவினள் ஆகி நெறிமயிர்க்கு அருகே அறிவரி தாக்	உரை

	110 முழுதியல் அருள்கொண்டு அடியனேன் பொருளா எழுதிய திருமுகம் பழுதுபடல் இன்றிக் கண்டேன் காவலன் அருள்வகை என்மாட்டு உண்டே ஆயினும் ஒழிகஎம் பெருமகன் மடந்தையர்க்கு எவ்வாறு இயைந்ததை இயையும் 115 பொருந்திய பல்உரை உயர்ந்தோர்க்கு ஆகும் சிறியோர்க்கு அருளிய உயர்மொழி வாசகம் இயைவது அன்றால் இவ்வயின் ஒருவரும்	உரை

	காணார் என்று காவலுள் இருந்து பேணா செய்தல் பெண்பிறந் தோருக்கு 120 இயல்பும் அன்றே அயலோர் உரைக்கும் புறஞ்சொலும் அன்றி அறந்தலை நீங்கும் திறம்பல ஆயினுங் குறைந்தஎன் திறத்து வைத்ததை இகழ்ந்து மறப்பது பொருளென உற்றவண் மறுமொழி மற்றுஎழு தினளாய் 125 அடியேற் கியைவ திதுவென விடலும்	உரை

	வடிவேல் உண்கண் வாசவ தத்தை திண்திறல் அரசனைச் சென்றனள் வணங்கலும் கண்டனன் ஆகிக் கணங்குழை எழுதிய இயல்நோக் கினனாய் இயையா வாசகம் 130 தழலுறு புண்மேல் கருவி பாய்ந்தெனக் கலங்கினன் ஆகி இலங்கிழைக்கு ஈதோர்	உரை

	கலங்கினன் ஆகி இலங்கிழைக்கு ஈதோர் நலங்கவின் காட்ட நணுகென அணுகிக் கண்ட முறைமையில் பண்டுஇய லாக்கவல் கொண்டனன் ஆகி ஒண்டொடி ஆகம் 135 இன்றை எல்லையுள் இயையாது ஆயின் சென்றதென் உயிரெனத் தேவிமுகத்து எழுதி வாள்திறல் வேந்தன் மீட்டனன் விடுத்தலின்	உரை

	பெருமகள் செல்லத் திருமகள் வாசகக் கருமம் எல்லாம் ஒருமையின் உணர்ந்து 140 வயாத்தீர் வதற்கோர் உயாத்துணை இன்றி மறுசுழிப் பட்ட நறுமலர் போலக் கொட்புறு நெஞ்சினைத் திட்பம் கொளீஇ விளைக பொலிக வேந்தன் உறுகுறை களைகுவல் இன்றெனுங் கருத்தொடு புலம்பி	உரை

	145 அற்றை வைகல் கழிந்தபின் அவளை மற்றுயர் அணிநலம் வழிநாள் புனைஇக் கூத்தப் பள்ளிக் குச்சரக் குடிகையுள் பாற்படு வேதிகை சேர்த்தனள் ஆகி அரவுக குறியின் னயலவர் அறியா 150 இரவுக் குறியின் இயல்பட எழுதி மாபெருந் தேவியை விடுத்தபின் மற்றவள்	உரை

	தீவிய மொழியொடு சேதிபற்கு உறுகி நோன்றாள் வணங்கித் தோன்ற நிற்றலும் திருநுதல் மீமிசைத் திறத்துளிக் கிடந்த 155 அருளேர் வாசகம் தெருளுற அறிந்து மற்றவள் பயந்தனள் பொற்புற எழுதிய இற்றைப் புதுநலம் இனிதென இயம்பி மாதர் நோக்கின் மான னீகைகண் காமம் பெருகிக் காதல் கடிகொள 160 மாமனத்து அடக்கித் தேவியொடு இனியன கூறிஅப் பகல்போய் ஏறிய பின்றை	உரை

	மான னீகை வாசவ தத்தையைத் தான்மறைந்து அறைகுறி மேவினள் இருப்ப	உரை

	வென்வேல் தலைவனும் வேட்கை இன்றித் 165 தேவிய இருவர்க்கும் மாறுதுயில் கூறக்	உரை

	கயிற்பூண் கோதை அயிர்த்தனள் இருப்பப் பெயர்த்தனன் ஒதுங்கிப் பெயர்தரக் கண்டே காஞ்சன மாலையைக் கைவயின் பயிர்ந்து பூந்தார் மார்பன் புகுமிடன் அறிகென 170 ஆய்ந்த வேந்தன் ஆடல் பேரறை சார்ந்தபின் ஒருசிறை சேர்ந்தனள் இருப்பத்	உரை

	திருத்தகு மார்பன் கருத்தொடு புகுந்து விருப்பொடு தழுவி நடுக்கம் தீரக் கூடிய வேட்கையின் ஒருவர்க்கு ஒருவர் 175 ஊடியுங் கூடியும் நீடுவிளை யாடியும் இருந்த பின்றை இருவரும் முறைமுறை திருந்திய முகத்துப் பொருந்திய காதலொடு எழுதிய வாசகம் எல்லாம் உரைத்து வழுவுதல் இன்றி வைகலும் ஈங்கே 180 குறியெனக் கூறிச் சிறுவிரல் மோதிரம் கொடுத்தனன் அருளிக் கோயிலுள் நீங்க்	உரை

	விடுத்தவள் ஏகி அடுத்ததும் உரைத்ததும் தன்னுள் பொருமலொடு தனித்தனி தெரிய இன்னதென்று எடுத்து நன்னுதற்கு உரைப்ப்	உரை

	185 முறுவல் கொண்டு செறுவகத்து அடக்கிப் பொறைஆற் றலளாய் இறைஉயிர்த்து ஆற்றிப் புலர்ந்த காலை புரவலன் குறுகி நலங்கிளர் மலர்கொண்டு இறைஞ்சினள் இருந்தியான் இரவு கண்டே ஒருகனவு அதனின் 190 புதுமை கேட்கின் புரைதீர்ந் ததுஎனச்	உரை

	செவ்வாய் வெண்நகைத் திருந்திழை கண்டது எவ்வா றோஎன இயம்பினன் கேட்பநின்	உரை

	மனத்துழைப் பெயரா எனைக்கரந்து எழுந்தனை தனித்துப் போயோர் தடந்தோள் மடந்தையொடு 195 ஆடரங்கு ஏறி அணைந்திருந்து அவளோடு ஊடியும் உணர்ந்தும் கூடிவிளை யாடியும் தேறினிர் ஆகித் தெளிவுடன் இருவிரும் மாறுமாறு எழுதிய வாசகம் கூறி மாதரும் நீயும் மயலுரைத்து எழுந்து 200 போதரும் போதையின் மோதிரம் அருளிப் பெயர்ந்தனை நயனமும் மலர்ந்தன ஆங்கே புலர்ந்தது கங்குலும் புரவல வாழ்கென	உரை

	வண்டலர் கோதாய் மனத்தினும் இல்லது கண்டனை ஆதலின் கலங்கினை மற்றுநின் 205 உள்ளத்து உள்ளே யுறைகுவேன் ஆகவும் கள்வன் என்று கருதினை அன்றியும் நெறியுடை மகளிர் நினைப்பவும் காண்பவும் இவைஇவை போலும் கணவர்தம் திறத்தெனக்	உரை

	கனவில் கண்டது பிறரொடு பேசக் 210 குறைபோம் என்றலின் கூறினேன் அன்றியும் யாவை காணினும் காவலற்கு அன்றிப் பேசுவது எவரொடு பெரியோய் என்று மானார் நோக்கி மனத்தொடு நகையா ஆனா நினைவுடன் அகல்தர வேந்தன்	உரை

	215 தேவியை ஐயம் தெளித்தனம் ஒருவகை யாரும் இல்லென இனிதிருந்து உவப்பப் பானுவும் தேரொடு படுவரை இடைபுக	உரை

	மான னீகையைக் காவல்வைத் தனளாய் மாந்தளிர மேனியும் காஞ்சன மாலையொடு 220 நேர்ந்தஅக் குறியில் தான்சென்று இருப்ப	உரை

	நிகழ்ந்ததை அறியான் எழுந்து மெல்லென நடந்தவன் சென்றவள் இடந்தலைப் படலும் வேந்தன் செய்வது காண்குவம் என்று காம்பேர் தோளி கையின் நீக்கலும	உரை

	225 மான னீகைதான் ஊடினள் ஆகி மேவலள் ஆயினள் போலும்என் றெண்ணி முரசுமுழங்கு தானை அரசொடு வேண்டினும் தருகுவல் இன்னே பருவரல் ஒழிஇனி மானே தேனே மானனீ காய்எனக் 230 கால்நேர் பற்றத் தானது கொடாஅது ரைப்பது கேட்ப மறுத்துஅவள் ஒதுங்கி நிலைப்படு காமம் தலைப்படத் தரியான்	உரை

	மை கூறிஇவள் முகம்பெறு கேன்என தித்தனன் ஆகி ஒருமொழி கேளினி 235 கைக்கொடி முல்லை நகைத்திரு முகத்துத் கைக்கொடி அனையோள் வாசவ தத்தை இயைந்த நெஞ்சுடை யாம்இரு வர்க்கும் கழிந்த கங்குலின் நிகழ்ந்ததை எல்லாம் கனவது முந்திய வினையது ஆதலின் 240 அதனில் கண்டெனக்கு ஒளியாது உரைப்ப	உரை

	அதற்கொரு வழியான் மனத்தினும் இல்லெனத் தெளித்த நிலைமையுந் தெளிந்திலை யேம்எனப் பெயரப் பெயர முறைமுறை வணங்கி இயல்நிலை மான னீகாய் அருளென்று 245 அடுத்தடுத்து உரைப்பவும் ஆற்றான் ஆகவும் இதச்சொல் சொல்லவும் வணக்கம் செய்யவும் பெட்ப வருதலின் பிடித்தல் செல்லாள்	உரை

	நக்கனள் ஆகி மிக்கோய் கூறிய மானும் தேனும் மான னீகையும் 250 யானன்று என்பெயர் வாசவ தத்தை காண்எனக் கைவிட்டு ஓடினன் ஓடி	உரை

	அடுத்த காட்சியில் தனித்தொரு மண்டபத்து ஒளித்தனன் ஆகித் திகைத்தனன் இருப்பச்	உரை

	சினங்கொள் நெஞ்சொடு பெயர்ந்துஅவள் வதியப் 255 புலர்ந்தது கங்குலும் பொருக்கெனப் பொலிந்துஎன்.	உரை
13.முகஎழுத்துக்காதை முற்றிற்று

மேல்