‘நிருப - மன்னவனே!  தகவோய் - தகுதியுடையோனே! பண்டு -
முற்காலத்தில் ;  நின் குல மன்னர் நேமி உருட்டி - உன்குலத்தில்
தோன்றிய அரசர்கள் ஆணைச் சக்கரத்தைச் செலுத்தி ;  பெருமை
பெற்றனர்- பெருமை அடைந்தார்கள் ; யாவரே இராமனைப் பெற்றார்-
அவர்களுள்இராமனைப் போன்ற மைந்தனைப் பெற்றவர் எவர்? (ஒருவரும்
இலர்) ; கற்று உணர்ந்தோய்க்கு- கற்பதற்குரிய நூல்களைக் கற்று
அவற்றின் பொருளை உணர்ந்த உனக்கு ;  கருமமும்இது - இப்பொழுது
செய்தற்குரியதும் இதுவே ;  இனி கடவ தருமமும் இது - இனிச்
செய்வதற்குரிய அறச்செயலும் இதுவே ;  தக்கதே நினைந்தனை -
தகுதியுடைய செயலையேபுரியக் கருதினாய்.’