சுமந்திரன் இராமனை அழைத்துவரச் செல்லுதல்  

     ‘என்றனள்’ - ‘பிள்ளையைக் கொணர்க’ என்று கைகேயி சொன்னாள்;
என்னகேட்டான் - என்று கூறக் கேட்டான் சுமந்திரன்;  எழுந்த பேர்
உவகை பொங்க - உண்டாகிய மிக்க மகிழ்ச்சி மேலும் மேலும் பெருக;
பொன் திணி மாட வீதி -பொன்மயமான மாடங்களையுடைய தெருக்களை;
பொருக்கென நீங்கி - விரைவாகக் கடந்து; புக்கான் - (இராமனது
மாளிகையினுள்) புகுந்தான்;  தன் திரு உள்ளத்துள்ளே -(அங்குத்) தனது
மனத்திற்குள்ளே; தன்னையே நினையும் அக்குன்று இவர் தோளினாளை-
தன்னையே நினைத்துக்கொண்டிருக்கின்ற அந்தக் குன்று போன்ற
புயங்களையுடைய இராமபிரானை; தொழுது வாய் புதைத்து - (கண்டு)
வணங்கி வாயை மூடிக்கொண்டு;  கூறும் - (பின்வருமாறு) சொல்லலானான்.

     இராமபிரான் தான் கொண்ட மானிட வேடத்திற்கு ஏற்றவாறு,
உண்ணாமல் நோன்புமேற்கொண்டு  நாராயணனைத் தியானித்து  நிற்றலின்
‘தன்னையே நினையும்’ என்றார். இராமனைவாழ்த்தித் தயரதனுடன் சேர்த்து
அனுப்பக் கருதியே கைகேயி  இராமனை அங்கேஅழைத்திருப்பதாகச்
சுமந்திரன் எண்ணியதால் எழுந்த பேருவகைபொங்குவதாயிற்று.        84